't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[p. 222]

[De soete vreught van dese nacht]

En fin L'amour est mon vaincoeur.

De soete vreught van dese nacht,
Heeft mijn minne z'iel soo langh verwacht,
Dies lief u sluym'ren staeckt,

[p. 223]

 

 

Veynst niet in slaep te zijn, ontwaekt,

 

Mijn hert in lusjens blaekt,

 

Tracht na 't verkrijghe, om 't geen ick swijghe,

 

En my grilligh maeckt.

 

 

 

2 Soete zieltjen gunt my dit,

 

Dat ick u maeghde-bloem nu eenmael spit,

 

Wy twee zijn een door Godt

 

Gevoeght, schuwt niet meer die u lot,

[p. 224]

 

Nu is, u lieve slaep

 

Wilt doch breecke en om 't geen 'k smeecke

 

Vwe lusjens raep.

 

3 Hoe Lief, ick sie 't is u

 

Maer veynsery, hoe na denckt ghy ick nu

 

Sonder gevoelens lust,

 

Hier legghen soud en zijn gerust,

 

Neen doe 'k op 't bedt al sacht

 

Setten mijn voete, u te begroete,

 

Op een aer wijs dacht.

 

4 Neen 't was de meeningh niet,

 

De minne-teelder my wel anders ried,

 

Ia dat ick u wacker maeck,

 

't Geen my eerst wond ick eerst aenraeck,

 

V oogh en mont ick soen,

 

Ach! die sneeu-witte, ontwaeckt eer ditte

 

Eens my meer doet doen.

 

5 Wie ist die mijn slaep steurt,

 

Mijn suyvere borst door aentastingh besmeurt,

 

Ist spoock? geen mensch soo stout

[p. 225]

 

Oyt was geen spoock seker u houdt,

 

V Bruygom Lief u kust,

 

Wel Lief waer deure alsoo my steure,

 

En mijn soete rust.

 

6 Weet ghy niet wat daer meed

 

Een Bruygom meynt mijn ziel een Minne beed,

 

Ey foetert hout u handt,

 

Wat is u wil? koelingh mijns Brandt,

 

En 't geen waerom men swiert,

 

Tot men te vrede, al kussend mede

 

Een soet Bruydje viert.

 

7 Ist u om kussen dan,

 

Soo kust my vry, ach! mijn Lief dat en kan

 

Niet blussen lust alleen,

 

V lust soeckt ghy vry diep, o neen

 

'k Soeck maer 't geen my bekoort.

 

Ach stil ay soete, o Lief eer 't boete

 

Vws lust, yemants hoort.

 

8 't Is maer een Bruydgoms groet,

 

Ia Lief ick voel wel wat ick lijden moet.

[p. 226]

 

Mijn lief ist onghewoon

 

't Is waer ay rust nu, mijn verschoont,

 

Vermoeyt van tegenweer

 

Rust, rust mijn brave, een morgen-gave,

 

Ick u weer vereer.

J.Mol