't Amsteldams Minne-Beeckie
(1645)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijOp nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen
[pagina 118]
| |
Stemme: Poliphemus aende Stranden // voelt branden
Sijn wreet hart in heete min,
Met een Seyse hy hem scheerde // ende hy keerde
| |
[pagina 119]
| |
 Met sijn een oogh t'Zeewaert in.
2 Sevenmael sach hy rontsomme // is geklomme
Op een steile rots aen Zee,
Daer hy op sijn Rijspijp neurde // hoe hy treurde
Om sijn Nimphe Galathe.
3 Galathe heeft hy gesonghe, sal den jonge
Poliphemus noyt sijn brandt
Met sijn water Nimph verkoelen // moet ick voelen
Hoe den Etna mijn vermandt.
4 Galathea kompt wat naeder // denckt mijn Vader
Is een Zee-god onbevreest,
Voor Iupijn noch voor sijn donder // ist geen wonder
Ben ick noyt vervaert geweest.
| |
[pagina 120]
| |
5 Galathe braveert de weerelt // geen geperelt
Is soo eel, noch ghy Iupijn,
Sy is bloosender als Flora // trots Aurora,
Klaerder als een Kristalijn.
6 Wt u ooghjes Paragonne // haelt de Sonne
Al haer schijnsel die sy geeft,
Ghy verdooft de silv're mane // jae Diane
By u schoonheyt niet en heeft.
7 Dies mijn schoonste Galathea // ooght mijn Vee na,
Die de Sillops Bergh bedeckt,
En mijn knods bedwinght de Landen // met de Stranden
Alsoo wijt ons Landtschap streckt.
8 Ick heb o! Goddin vol waerde // in mijn Gaerde
Al de vruchten Pomene,
Daer ick op mijn fluyt sal spelen // en sal queelen
Aengenamer dan Orphe.
9 Ghy seght ick heb maer een ooghe // siet de hooghe
Phebus heefter oock maer een,
Sonder d'welck dat Aerdt noch Hemel // en 't ghewemel,
Vande Starren noyt en scheen.
| |
[pagina 121]
| |
10 Noyt hielt hy sijn oogh in 's Westen // dan ten lesten
Keerde hy hem rasent om,
Om sijn Galathe beminde // te verslinden
Gaf een yselijcke brom.
11 Door dit gruwelijck naerbotsen // spleet de Rotsen
Vanden Bergh AEtna heel,
Galathea teegh aen 'tvluchten // doch het suchten
Was tot Arsis achterdeel.
|
|