Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[p. 75]

Minnelijcke Twee-spraeck, Tusschen Garint en Sylvia,

Stemme: Ick sucht, ick klaegh, &c. Of: Cephalis daeghlijcx placht.

Garint.

VLucht niet mijn Sylvia:
Hoort nae u Harders klaghjes,
Die beed'lend' om ghenae
Ghehengelt heb soo veel nachjes
Ontrent u Hutje, komt doch drae,
Versterckt mijn flaeuwe krachjes.

Sylvia.

2 Ick bid u swijght Garint,

Want met dees vleyende praetjes
Ghy noyt mijn zieltje wint,

[p. 76]

 

Kroont Cloris met dese blaetjes,

 

Daer men u dick in t Bosch bevindt,

 

Betredend' de kruyd'ge paetjes.

 

 

 

Garint.

 

3 Hoe mooght ghy Harderin

 

Mijn suchtende gheestje dus terghen?

 

Indien ick Cloris min,

 

Soo moeten dees sand'ghe Berghen

 

Mijn kneusen, ick had noyt in mijn sin

 

Om haer om liefd' te verghen.

 

 

 

Sylvia.

 

4 Soo spot ghy dan met haer,

 

En gaet dus haer zieltje rooven,

 

Ick weet sy meend al waer:

 

Dies moet men u niet ghelooven,

 

Doch 't schijnt de Herders al-te-gaer

 

Zijn met dit vuyl bestoven.

 

 

 

Garint.

 

5 Van mijn oprecht ghemoet,

 

Daer kunnen de ruysschende stroompjes,

 

Af tuyghen, daer 't zieltje doet

 

Sijn klaghjes, en al dees boompjes,

 

Waer dick mijn gheestjen werdt ghevoedt,

[p. 77]

 

V streelend in mijn droompjes.

 

 

 

Sylvia.

 

6 V wel-ghecierde reen,

 

Mijn sinnetjes soo verduystert,

 

Dat ghy door u ghebeen

 

Mijn zieltje schier hebt ghekluystert,

 

Daer ick te voren noyt nae gheen

 

Ghevry en heb gheluystert.

 

 

 

Garint.

 

7 V Goddelijcke mondt,

 

En Nectar-vloeyende lipjes

 

Mijn Zieltjen heeft ghewondt,

 

En 't waren de eerste klipjes

 

Waer op mijn vryheydt stiet te grondt,

 

Als 't raeckten de geurghe tipjes.

 

 

 

Sylvia.

 

8 Ny ghy het oprecht meent,

 

Soo staeckt u treur'ghe suchjes,

 

Hebt ghy dus langh geweent?

 

Leeft stadigh nu vol ghenuchjes,

 

Mijn zieltje blijft met 't u vereent

 

Soo langh 't schept levens luchjes.

 

 

[p. 78]

 

Garint.

 

9 Soo langh mijn 't laeuwe bloedt

 

Sal door mijn Adertjes zwieren,

 

Soo langh dit grafje voedt

 

Dees witte-ghevachte Dieren:

 

Soo langh sal mijn oprecht ghemoedt

 

V als vooghdesje vyeren.

 

 

 

Sylvia.

 

10 Wel aen laet ons dan gaen,

 

Daer gunder verby de Linde,

 

Waer dat veel Roosjes staen:

 

Op dat ick dan daer mach winden

 

Een kransje van Lind' en Roose-blaen

 

Om 't Hooft van mijn beminden.

J. Soet.

Niet Soeter.