Amsterdams minne-beekje. Deel 1

Blaeuwe scheen.

Stemme: Alst begint.

O Droefheyt ongemeen,
Ick tuymel door mijn sinne,
Ick minde Carileen,
Die veynsde weder minne,

[p. 191]

 

Maer laes // ick was te dwaes:

 

Want haer minning soet,

 

Dat smaeckt my nu als roet.

 

2 Ick offerd' haer mijn hart,

 

Sy vlijd' haer naer mijn wensjes

 

'k Sey liefste saft mijn smart,

 

Vriend seydse toeft allensjes

 

Te haest // de mensch verbaest,

 

Ay praet daer niet meer van,

 

Of komt soo nimmer an.

 

3 'k Ging op haer vrienden raet

 

Noch eens haer hoogheyt vrage,

 

s' En toont haer stuers noch quaet:

 

Maer vry een goet behagen

 

Voorwint // wierd ick geblint,

 

Sy eyst bedenckens tijt

 

Ick schold haer soo langh quijt.

 

4 De tijt was heen dies ick

 

Mijn Nymphje weer ging vinde,

 

Wegh seydse Frederick,

 

'k Hou niet van sich te binde,

 

Schey uyt // Vryer 't beduyt

 

Soo veel niet alsje mient,

 

Want jy me niet en dient.

 

5 'k En was nau van haer ach!

 

Daer schatert in mijn ooren

 

Een vreemde donderslagh,

 

Dies ick beswijck int hooren,

 

't Besluyt was 's is de Bruydt

 

Met Doris weest te vreen,

 

En daer mee sweem ick heen.

Lustigh.