Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[p. 168]

Klagende Harders-Liedt.

Stemme: Amaril die door u soet gelaet.

Coridon de weyden gingh betreen met suchten en met klagen,
Met een naer ghesicht, int swart en droef gewaet,
Om dat hy zijn wreede Sylvia sagh met veel Harders jagen,
Daer hy in het bosch meer Herderins seer laet
Sagh aen d'Harders Rey, met een vreemt geswey,
Dies hy sprack al suchtend' met geschrey:

2 Is dit jonst? zijn dit de lieve reen?

Sijn dit de soete woorde
Waerde Nymphelijn? ick hadt dit noyt verwacht.
Ghy (elaes') dees arme droeve ziel, gaet plotselijck vermoorden,
Speelt dit weerde Maeght in u verweent gedacht,
Doen ick u althans // vlechten tot den dans
Eenen groen gelaurierden krans.

3 Teecken waert dat Coridon alsdoe alleen was overwinner

Van u brave ziel: maer 't is nu ach! verkeert,

[p. 169]

 

Ach mijn Nymph, noyt naer dees wreetheyt tracht, en toont u gheen versluimer,

 

Al wat leeft by my het wert u al al vereert,

 

Wat wilt ghy (o vrouw) 'k denck niet dat ghy nouw

 

Twijffelt aen mijn swaer beloofde trouw.

 

4 Staeckt u Jacht, aensiet u herder soet heel nedrich nederknielen,

 

Alleen de oude min doet my dit stout bestaen,

 

Ghy en soeckt, hoop ick, ach! Herderin, noyt sieltjen te vernielen

 

Wend u snelle loop, en let eens op 't vermaen,

 

V vergulde boogh, spant doch vry om hoogh,

 

Komt en treft u eenighst in het oogh.

 

5 Nu Mevrou u loop wert niet gestut, noch 't doen kan u ontleden,

 

Vaert wel Silvia, en leeft naer eygen sin,

 

Sterf ick lief laet doch met aerdigheyt en letters zijn gesneden,

 

Hoe een Herder hier onder die de min

 

Vry gingh aen het hert,, leefden als benert.

 

Dit tot loon my opgeoffert wert.

C. Colevelt. Een in't hert.