Amsterdams minne-beekje. Deel 1


Valsch gherucht,
Stemme: Iuffrouw wanneer ick met opmerck, &c. CArinel die verschoot haer kleur, Veel doodser dan een zieleloosen; Ontverwende de roode Roosen,
[pagina 108]
En ruyld' er witte Lelyen veur: 2 Als de rught bre straetmare faem, Haer de tydingh brocht en de kennis, Hoe dat een onverwachte schennis Was uytgespogen op haer Naem, 3 En naulijckx hield t verbleecken stal, Oft aensicht (door toorne verwoedigh) Ontstack als vyer en vlamme gloedigh, Haer tongh borst uyt met dit geschal. 4 Ach hemel, kan het mooglijck zijn Dat kuysheyt schootvry niet bevonden En word voor lasteraeren monden, En vry gekeurt voor schen-fenijn? 5 So derr' (helaes) geen reyne maeght By eerlijck selschap meer verkeeren, Nademael 't by-zijn kan onteeren, En naem van eere-krenckingh draeght. 6 Hoe is de boosheyt doch soo valsch, Onder de wulpsche Jonghelinghen? Dat zy die eerst met schand bespringhen Die Cypris jock smackt van haer hals
[pagina 109]
7 Die tongh die moet wel Adders gift Vyt 's moeders speen hebben gesoogen, Die met een opgeraepte loogen Een Maeght de bloem haers eers ontsift. 8 Doch ick beveel de Heer de wraeck, Die kenner is van mijn gewisse, En let op 's schenners tuygenisse, Dat hy verdedige mijn saeck. N. P. Verandert in tijts.