Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[O! bron-ader vol vreught.]

Toon: Ie voy toute les nuicts, &c.

O! Bron-ader vol vreught, O! hert, en ziels gheneught,
O soete brandt! die hert en ziele bindt,
O! Heyl Fonteyn, daer men veel vreught in vindt,
Hoe groot is uwe kracht? Hoe zoet u pijn, en pijn die ’t al versacht
De felle doot scheyt ziel en leven, Maer d’ oprechte Trouw,
Scheyt nimmer Man en Vrouw.

2   Het Schaepje staet verbaest, Ten heeft niet daer het graest,

En ’t staet versuft, het weet niet hoe het sal,
Het mist sijn Herderin, en ’t heeft geen Stal,
Maer hoe ick loop te ver, En schiet in’t doncker een verholen ster,
’T is tijdt van vreughde, daer van gezweghen,
Hey! dat gaetje voor, En lecht dit op een oor.

[p. 207]

 

3   En siet! hoe ’t hertje joockt, De Bruyd’gom streelt en stroockt

 

Sijn Honigh Bie, en soete weder-gae,

 

Het minste lonckje, gheeft het woortje Iae,

 

En doolt nae ‘t Ledicant, En soo te blussen, liefdes lieve Brant,

 

Gheley de Bruyt, sy schijnt te schroomen:

 

Of sy segghen wouw, ‘K ben Weduw, Bruyt en Vrouw.