Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[Coridon, ach mijn dart’le vreught.]

Toon: Laestmael in ’t kriecken, &c.

COridon, ach mijn dart’le vreught,
In ’t groen begraesde gras,
Coridon die my ’t hert verheught,
Noch die ghy eertijdts was,
Coridon ach mijn lust,
By ’t Vee mijn Leger rust
Wel soet Playsier, sit aen mijn groene zy,
Houd nu een Veldt-ghevry, in de minne queestery.

2   Gy Nimphje, singht een toontje soet,

Dat Bosch en Beemt door-klinckt,
Daer nae treckt mijn hert en ghemoet,
Dat Cupido noyt dwinght,

[p. 77]

 

Laet ons ter eer de Mey,

 

d’Najaden aen Rey

 

Doen springen hier, nu Soetert, houdt de maet,

 

Wijl ’t Vingertuychjen gaet, op blosende dageraet.

 

3   Mijn dert’le Schaepjes graest in ’t rondt,

 

Met d’Coridons vereent,

 

De oversoete morgenstont,

 

Die nimmer liefd’ beweent,

 

Die in ’t omlommert Velt,

 

Veel deughts weet van een Helt,

 

O Venus Dier, een die ‘k noch kroonen sal,

 

Hier of in Tyters Stal, ach! mijn eenigh een, en al.

 

4   Princesje van dit groen ghebiet,

 

V Staf torst ’s Koninghs Kroon,

 

Mijn innerlijcke Herders riet,

 

Al ’t Hoofsche soet ghetoon,

 

Ons Hut, de schoonste Sael,

 

Ons vreught, al haer geprael,

 

O brandend vyer, niet nader aen mijn hert,

 

Mijn vreught verkeert in smert, so het goet in ’t quaet verwerdt.