Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[Ick prees wel eer, met minnelijck ghedicht.]

Stem: Nova.

ICk prees wel eer, met minnelijck ghedicht,
V flonckerende ooghen, een andere glans
Heeft nu mijn oogh verlicht,
Nu rijm ick van een blinckend glas met Wijn,
Wat konder schoonder zijn?
V ooghen dooden my, de Wijn is soo vermoghen,
Ik lever by, dat heeft een beter schijn.

’t Was wat Cloris, als u corale mont,

Naer lange vryerije, my aen mijn mont,
Een vochtigh kusje sondt.
Nu stroomt mijn mont, van lieffelijcke lust,

[p. 71]

 

Als ick mijn glaesje kus,

 

Ick kusse soo mijn glas sich aen mijn mont quam vleye,

 

Kus ick mijn glas, mijn brant werdt uytgeblust.

 

V ooghjes glans, de bloosjes van u mont,

 

Zijn doch voor weynigh vree dies’ heden sach,

 

Licht morgen niet en vont:

 

Och Wijn! och eele Wijn! u luyster sal bestaen,

 

En duyrt u glans altijdt,

 

Soo sal mijn liefde dure, tot dat ick sal

 

In ’t graf vernachten gaen.

 

L. B.