Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[p. 20]

Vryery.

Stem: Amarilletje mijn Vriendin, &c.

Ionghman.

MYn Soetje, ick moetje, dit op sijn Fries,
Eens bringen, ’t zijn dingen, van geen verlies,
Mijn Susje, een kusje, soo sachjes en weeck,
Dat smaeckt als Baers met boter en eeck.

Dochter.

Ons Lobben, door ’t sobben, zijn uyt ’t fa sol,

Neen Pietje, dat gietje, mijn al te vol,
Weest statigh, en matigh, maeckt geen getier,
Wat soenen is dat? jy breecktme schier.

Ionghman.

Dat smaecktme, dat raecktme, aen ’s herten bloet,

Wat duycker, deen suycker, en is soo soet,
Mijn Roosje, mijn Troosje, van heunigh stof,
Ey voel mijn Polsje dat slaet ‘er of.

[p. 21]

 

Dochter.

 

Iy queltme, en speltme nu op de mou,

 

Wat quackjes, maer strackjes, so sal ick jou

 

Het Meysjen, geen reysjen noemen, mijn vrient,

 

Die jy met herten en sinnen mient.

 

Jonghman.

 

O neenje, wat meenje, wel wat een struyf,

 

Mijn Schaepje, mijn Aepje, mijn Vyltje, mijn Duyf,

 

Mijn liefje, Mijn Diefje, mijn eele Boerin,

 

Dat ick een ander als jou bemin.

 

Dochter.

 

O maetje, hoe praetje, beter als stom.

 

Siet Gijsje, en Lijsje, die lacchen daer om,

 

Iou kallen en mallen, dat hooren, sy juyst

 

Nou griffelt dat volckjen in heur vuyst.

 

Jonghman.

 

Neen Beckje, en treckje dat geensins an,

 

Doch ’t vrijen, kan lijen, geen derde Man,

 

Dus laten, wy praten in ’t duyster dat ’s puyck.

 

Daer krijght men Reusel van in de Buyck.

 

Stuyr-Recht.