Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

[p. 234]

Nu moet ick eens gaen treden.

Stemme: Als ’t begint.

NV moet ick eens gaen treden,
En naer mijn Liefste gaen,
Want sy heeft my gebeden,
Dat ick haer sou spreken aen:
Sy heeft my oock soo wel besint,
En toont my vrientschap snel,
’t Is een soo hupse Hoere-kint,
Voorwaer sy ken ’t soo wel.

2   Dit lieffelijk Iuweeltje

Soo eerlijck en kuys,
Is sulcken prop’ren beeltje,
Dat mijn hartje doet een kruys,
S’ is soo beleeft dats’ my altemet
Om ’t jalf Iaar eens spreekt toe,
Sy is niet luy, maar sy wilt te bet,
’N se werckt haar niet garen moe.

3   Dit Dier heeft twee Bruyn oogen

Gelijk een Cabeljau,
Haar Borsjes ongeloogen,

[p. 235]

 

Die zijn schier Ezels-graeu,

 

Met sulck*^* blancket is sy versiert,

 

Geel hayr gelijck een Kraey;

 

Maer ’t ander derf ick niet noemen,

 

Dat is wel eens soo fraey.

* Snot.