Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

[p. 164]

Waghen-vreught.

Stemme: ’t Was een Vryer jonck van, &c.

HEy, wat soe, dat mach ick lyen,
Laet eens hooren, waer ’s je zwiep,
Wat, ‘k meende dat je sliep;
Maeck de raedtjes radt door ’t ryen,
Laet jou Paertjes dravend gaen,
Strack sal daer een dronck op staen.

2   Brengh ons op verscheye wegen,

Rijdt geen Bruggetjes verby,
Maer al over, op dat wy
’t Heulen eens te degen plegen.
Heulen, heulen, is ons sin,
’t Heulen brenght veel vreughden in.

3   Get, ick had my schier verkeken,

Sie, gins is een Bonte-koe:
Lustigh Voerman, daer na toe.
Repje, by gantsch eleweken,
Kom mijn Susje, set je schrap,

[p. 165]

 

En je montje vry in ’t krap.

 

4   Heer, hoe kenje jou oock houwen,

 

’t Is te bijster (lieve kint)

 

Dat je nu dus weygerigh sint,

 

Niet een kusje? wel, ja trouwen,

 

Kijck mijn Moer, sy houdt haer traegh,

 

‘k Weet nochtans sy wil soo graegh.

 

5   Wel jy hoeft jou niet te schamen

 

Voor de Voerman, ’t staet doch vry,

 

Als men hier of daer heen ry,

 

Om een luchjen, dus te samen,

 

‘k Weet wel dat de Voerman, in ‘t

 

Heulen ook veel vreughde vindt.

 

6   ’k Sal jou doeckje niet versollen,

 

Wees daer niet eens voor vervaert:

 

‘k Sie dat ghy ’t Soo wel bewaert;

 

Gut, hoe sou ick jou daer rollen,

 

(Gints in ’t soete klav’re gras)

 

Dat ick van de wagen was.

 

7   Houd hier Voerman, eens gedroncken,

 

Dese Haven niet voorby,

[p. 166]

 

Soetertje treedt af met my.

 

Hospes kom, nu eens geschoncken,

 

Brengh de Voerman ook een kan,

 

’t Is verdient, hy jaeght wel an.

 

M. Waltes.