Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)
(1655)–Anoniem Amsterdamsche Vreughde-Stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 92]
| |
O eenigh voedtsel van mijn Ieught, &c.
HEt geestigh pronckje van de Ieught,
Is hier ter werelt al mijn vreught,
Wie vierden opt een Aertsch-Godinne?
Als ick dees uyt de karcht mijns sinne,
Siet ick min, siet ick vry, siet ick dien, siet ick waeck,
Siet ick acht, siet ick eer, siet ick kniel, siet ick blaeck,
Siet ick stoock, siet ick smoock, siet ick bit,
Siet ick loop, siet ick draef, siet ick slaef, siet ick wroet,
Siet ick draegh, siet ick kruy, siet ick sleep, siet ick doet,
Voor die mijn geest besit,
O Voester van mijn hert,
Geneester van mijn smert,
Een die ick met een krans wil kroonen,
En met plicht van deught beloonen.
2 Hemels Diaentje, mijn vermaeck,
Mijn soetste vreught, mijn levens-baeck,
| |
[pagina 93]
| |
Mijn vrye eenigheidt, hier buyten,
Dat trots mijn, als een Roos wil spruyten,
Soo vol daus, soo vol saus, soo vol geurs, soo vol jeughts.
Soo vol groens, soo vol soets, soo vol kleurs, soo vol deughts,
Soo vol heyls, soo vol lichts, soo vol glans,
Soo vol sins, soo vol mins, soo vol saets, soo vol blats,
Soo vol vruchts, soo vol ents, soo vol soo vol aerts, soo vol nats.
’t Behagen van Ionghmans,
Eerwaerde Nimf, verklaert,
In ’t duyster, mijn op aerd’,
Want ick acht u geflickert glansje,
Boven ’t soetst’ van ’t Maegde-kransje.
3 Ghy sijt begaeft met ’t schoonste schoon,
En hoogh beglanst tot Iovis Troon,
Ha! eenigh pronkje van dees werelt,
Dat met ’t heylsaemst’ is beperelt,
Met gesteent, met gebeent, met groen kruyt, met soet gras,
Met gefruyt, met gespruyt, met geblomt, met gewas,
| |
[pagina 94]
| |
Met gestrick, met gequick, schoon verciert,
Tot een roem, tot een lof, tot een eer, tot een deught,
Tot een lust, tot een liefd’, tot een rust, tot een vreught,
Om ’t hooft belauweriert,
Lof die een Maeght soo eert,
En tot haer dienst verneert,
Ach! schoonste Herderin ter weyden,
‘k Wensch u aen mijn zy te leyden.
4 Aertsch Engelin vol geestigheyt,
Wtmuntend’, wijs, in u beleyt,
Van lijf, en leden, net besneden,
Wt den geest werdt aengebeden,
V gelonck, u geflonck, u ghelaet, u gepraet,
V postuur, u ghebiet, u omganck, u ghewaet,
V manier, u ghevier, in u Staet,
Van het Hof, van het Lant, van het Strant, van het Wout,
Van de Bron, van de Beeck, van de Vloet, van den Wout,
Tot in den hooghsten graet,
| |
[pagina 95]
| |
Geen waerder onder Son,
Daer ick vermaeck aen von,
Als hier aen u mijn dertel leven,
Die ‘k uyt liefd mijn Trou wil geven.
5 O ghy Princes, uytmuntend’ Beelt,
Met my hier aen den Rijn gheteelt,
Ha! gheen Diaan noyt soo galjaerdigh,
Als ghy Nimf, den Hemel waerdigh,
Ach! mijn Lief, ach! mijn trou, ach! mijn Vrou, ach! mijn lust,
Ach! mijn troost, ach! mijn hulp, ach! mijn wil, ach! mijn rust,
Ach! mijn wensch, ach! mijn schat, ach! mijn goet,
Ach! mijn hert, ach! mijn ziel, ach! mijn geest, ach! mijn licht,
Ach! mijn spijs, ach! mijn dranck, ach! mijn dienst, ach! mijn plicht,
Door de Natuur ghevoet,
Ick bou op ’t fondament,
Van ons liefd sonder ent,
Ick sie ons t’saem haest een soet Paertje,
Yder mint soo sijn Evenaertje.
|
|