Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

[p. 62]

Jaaps Klaegh-Liedt, over ‘t Trouwen.

Stemme: O wijne! doe bust wol, &c.

O Trouwen! ghy brengt my in ’t verdriet,
Sintvelten moet hem schenne die my eerstmael aen een vrouwe riet,
Ia, ‘k wensch hem voor den Droes,
Die my dat soet avoes
Ontroont heeft door het raden.
Dat ick my met een wijf
(Door ’t trouwen) ging beladen,
‘k Mis nu al mijn tijdt-verdrijf.

2   ’k Heb (in mijn vrye-vryers-staet)

Geen dagh soo droef versleten, als my nu de alder blijste gaet.
Want steets ging ’t na mijn lust.
O! ‘k leefde soo gerust,
By Bacchus volle glasen,
En sorghde nergens veur,
Als om die uyt te blasen,
Nu is al de vreughde deur.

[p. 63]

 

3   Waer dat ick quam, ick wierd gedient,

 

Ge-eert, en voort verselschapt met een goeje Rotterdamsche vrient,

 

Of Fransman, en daer by

 

Verginjes leckerny,

 

Dat dee mijn vreughdig leven.

 

Geen Konings rijkdom, wouw

 

Ick (voor dees wellust) geven,

 

Die ‘k nu missen moet (door trouw.)

 

4   Want ga ‘k (nu eensjes) hier of daer,

 

Stracks volgt my op de hiele Giert, en maeckt een groot misbaer.

 

Sy komt al schelden aen.

 

Soo seeper, ’t zel wel gaan,

 

Sel jy de kost hier halen?

 

Segh schelm, segh schavuyt?

 

Flucks hier niet lang te dralen,

 

Pack jou voort ter deuren uyt.

 

5   ’k Gae sluypend als een dief slechs deur,

 

En meen sy is te vreden, maer ‘k moet onderweeg noch houden veur,

 

En t’huys weer aen de ploegh,

 

Ia wercken dat ick swoegh,

 

Dan ’s avonts (mat van leden)

[p. 64]

 

Wil ick (gelijck ’t behoort)

 

Mijn lijf tot rust besteden,

 

Maer word’ ’s nachts te veel gestoort.

 

6   Ia, meest (in ’t soetste van mijn slaap)

 

Begint het Kint te graeyen. Dan ist: Lustig, repje op eens Jaap,

 

“Kom brengh de lamp eens hier.

 

“En set de pap op ’t vyer.

 

“Of ’t kint heeft niet gedroncken.

 

“Ay, brengh de pijp-kan mee.

 

Daer staen ick dan te proncken

 

Inde kou, een uur, of twee.

 

7   Och! mocht ick eens weer (als ick pleegh)

 

Die vrye staet herleven, nooyt mijn yemant in die banden kreegh

 

Want min, dat is bedrogh.

 

Voor toont het schoon, maer och!

 

Van achter vol afgrijsen.

 

Dies schuw hun als de Pest.

 

Maer vryheyt moet ick prijsen.

 

Ongebonden is het best.

 

M. Waltes.