Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)
(1655)–Anoniem Amsterdamsche Vreughde-Stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 13]
| |
Stemme: O! Cromwel.
Bruydt.
ACh! Bruygom waarje hier,
Soo had ik eerst mijn tier,
Mijn Hartje barst en breekt, van groote droefheydt schier,
Hog. Speel.
Ey! staackt uw droef geklagh.
Bruydt.
‘k Sacht ‘t al, dat ick hem sach.
Lag. Speel.
Hoe praetje, wat laetje geseggen Vrouw-bruyt.
Het Fluytje en ’t Luytje dat schatert vast uyt.
Bruydt.
Gespeeltjes, u keeltjes geeft mee soet geluyt.
Hog. Speel.
2 Soo Bruydtje, dat gaet wel,
Nu zijn wy op ons stel.
| |
[pagina 14]
| |
Bruydt.
Mijn lang verlangent hert dat is gestaagh in quel,
Mijn hert is by mijn hert.
Lag. Speel.
Ey! siet eens gintse verd.
Bruydt.
De Baertjes, soo klaertjes, al met soet gedruys.
Hog. Speel.
Die komen, en stroomen gints van het Block-huys,
Bruydtje.
En rasen, en blasen ons voor de wint t’huys,
Lag. Speel.
3 Ey! siet den Stroomgodt daar,
Die bruyscht met groot gebaar.
Bruydt.
Hoe glinstert ‘t silv’rig-nat van onsen Amstel klaer.
Hog. Speel.
O mijn wat ist een lust.
Bruydt.
Maer ick word niet gekust,
Dats soeter, en doeter my kussen hem weer.
Lag. Speel.
Wat komt daer, en bromt daer, ey! kijck ginse veer.
O Hemel! ’t gewemel dat komt by ons neer.
Kupido.
4 Vrouw Bruydtje weest gegroet,
Hoe speelnoots, segh, wat doet
Dat ghy niet mee en tracht nae ’t aldersoetste soet?
Bruydt.
My dunckt dat ick u ken.
Kupido.
Ey! segh niet wien ick ben.
Lag. Speel.
Een Engel, jou bengel, gaet wech met jou boogh.
Cupido.
Wel wijser, ick riser soo dickmaels om hoogh;
| |
[pagina 15]
| |
Drie deughden, vol vreughden, ick had u in ’t oogh,
Hog. Speel.
5 Wel segh dan wie je bint.
Cupido.
Een kleen onnosel Kint,
Die d’alderwijste maeckt van de heele werelt blindt,
Ey! proeft eens mijn geschenck.
Bruydt.
Nu quantje, mijn gedenck.
Cupido.
Daer Bruydtje, dit Luytje vereer ick jou mee,
Ey! speelt eens, en queelt eens al varent na stee,
Soo kom ick, en brom ick, met Cyperes vree.
Lag. Speel.
6 Ick sit schier als verstomt,
Ey! Bruydtje seg, hoe kompt
Dat jy dit boefje dus voor ons, sijn naem verblomt?
Bruydt.
Wel ick en ken hem niet.
Hog. Speel.
Iy brengt ons in ‘t verdriet.
V lachjes, gedachjes, die loncken hem aen,
Cupido.
Hey! drinckt eens, en klinckt eens, hoe meugje soo staen?
Lag. Speel.
Ey! hoort eens, mijn woort eens, ik sal het eens raen.
Cupido.
7 Wel raet dan schoon Iuffrouw.
Hog. Speel.
‘k Meen dat jy wesen souw
Die onse hartjes steelt, en laet ons dan in rouw.
Cupido.
O! neen, qualijck verstaen,
| |
[pagina 16]
| |
Nou mach ick wel heen gaen,
‘k Laet toompje, op ’t stroompje, vry schieten bylo,
Dit schootje, in ’t Bootje, most wesen also,
Hey raet niet, het schaet niet, ick hiet Cupido.
Bruydt.
8 So dat is van mijn sin.
Sy wisten van geen Min.
Kupido.
‘k Wed * Moeder steeckter voort nu wel haar vuyrtje in Ga naar voetnoot*
Tot dats’ aen minnen zijn
Lag. Speel.
‘k Voel pijn, maer ’t is geen pijn.
Hog. Speel.
Iou Boefje, bedroefje, soo krijghje gena.
Cupido.
Wat smartje? jou hartje van ’t pijltje, ja, ja.
Het routme, wat soutme niet rouwen? ha! ha!
Bruydt.
9 Daer vliegt dat diefjen heen,
En quetster twee voor een.
Lag. Speel.
Mijn hartje brandt van Min en oock schier al mijn leen.
Hog. Speel.
O Hemel! is dat Min
‘t Verkracht mijn ziel en zin.
Bruydt.
Door ‘t booghje bedrooghje my even gelijck.
Lag. Speel.
Dat guytje, kijck Bruytje, hier sit ick en prijck.
Hog. Speel.
‘k Sal ‘t vryen, nu lyen, al is hy niet rijck.
J. van Dalen.
|
|