Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)(1655)–Anoniem Amsterdamsche Vreughde-Stroom, De– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 10] [p. 10] Venus Vrevghde-Kraem. SOo dra tot Amsteldam de vaste Markt in luyde, Quam ’t Kramers-volck van ’t Oost, van ’t West, van ’t Noord en ’t Zuyden By een op ’t Marrick-veldt, waer by men strack vernam Cypresses Koningin, die meê op ’t looten quam: Elck gaf sijn penningh in, en sach hoe ’t luck wou vallen, Daer kreegh de Min-vooghdes de beste plaets van allen; Het hoeckje van de Gaert, het eerste by ’t gevraegh, Het heynste aan de straat, het verste van de Waegh; Dies sy een zyël-planck voort in haar plaets gingh leggen, Sy pasten op geknor, of nydigh tegen-seggen; Maer riep tot Cupido, komt set de Standaers op, En bint de schoren vast, legh ’t galligh-hout in top; Brengh d’arm-houten en d’opstanders met al ’t ander Houtwerrick hier by een, snijdt ’t marlingh van malkander, [pagina 11] [p. 11] En bindt de leere vast, langh dan de zeylen strack. Soo raeckt men, eer het sneeut of regent, onder dack. Geeft hier de spijcker-sack, maeckt ghy de water-houten Sterck aan de voorlat vast, op dat ons door geen fouten De wint noch douw verrast, schuyf nu de kisten aen; Daer is de hamer om de plancken aen te slaen, ‘k Sal ondertusschen de rioelen op gaen leggen, Dan is ’t gedaan, hier valt nu geen meêr toe te seggen, Als ’t goet te proncken op, in ’t oogh van ’t volk. Dus quam Vrouw Venus met haar zoon van Pafos t’Amsterdam, Daar zy de Stroom-godt van den Amstel zoo lang quelden, Tot hy haar al de vreugd van zijne stroom bestelden: Waar meê zy op de markt met Cupido gingh staan, Die d’ Amstel-Juffertjes aldus quam spreken aan: Wilt ghy nae buyten gaen om een Pan-aal of Roompje, Kom, neemt met u dit Amsterdamsche Vreughde-Stroompje: En is ’t noch in de Schuyt of op het Velt te guur, Soo neemt dit Boeckje t’huys, vermaeckt u by het vuur. [pagina 12] [p. 12] Ghy vindt (o Soeters) in dit groeneloos gebladert, En Vreughde-Stroompjen hier veel groene vreughts vergadert, Die ghy gebruycken kondt by ’t klincken van de Luyt, Op Hymens vrolijckheên, op ’t uytte van een Fluyt, En ’t wandelen in ’t groen door eycke en linde-bladen, Ghy kondt ten vollen hier u vreughde-lust versaden; Tast toe dan, gaept terwijl u pap geboden wort, Gebruyckt u Roosjes lust eer ’t groeysaem steeltje dort. M. W. de Ionge. Vorige Volgende