|
| |
Een Nieuw Lied.
Op een Aangename Wys.
Wat is het droevig leven,
Als men wil uit vrijen gaen,
Als men zig daer aen doet begeeven,
Doet verstand van alles stil staen,
En zyn zinnen daer op zetten,
Dan is men dog te beklagen,
Dag en Nagt minuit en uur,
Steekt de minnaer in niets als vuur.
Houd u af van dese dingen,
Dan zyt gy voor 't verdriet bewaart,
Laet u van geen meisjes dwingen,
Want zy zyn valsch van aerd,
Al haer spreeken, loose streeken,
| |
| |
Al haer paapen, zyn maer draaijen,
Zy spreeken met u zeer fyn,
Maar inwendig puur fenyn.
Meenig een doet zig nog ro[e]men,
Dat zyn liefste hem teer bemind,
Een minnaer moet dat geen liefde noemen,
Want de meisjes zyn als de wind,
Zy spreeken schoon al voor de ogen,
Maer van gedagten doen zy tragten,
Dient my een niet, dan den aer,
En raakt meenig in gevaer.
Wilt gy naer een meisje lopen,
Moet u Beurs wel zyn voorsien,
Daer op is haar meeste hopen,
Maar ziet myn zinnen zal zy u minnen,
Zo word de Minnaar gesart,
Goed en Bloed weg door een valsch hart.
De Minnaar doet zig zelfs verblinde,
Maer hy is tog een slaaf in tel,
Weinig Meisjes zult gy vinden,
Die het meene openhartig wel,
Daer is niet op te vertrouwen,
Zy zu[l]len u plagen Nagten en Dagen,
Maer zy meenen het dog niet,
Dat brengt veel Iongmans in 't verdriet.
Zo lang gy zyt niet vast verbonden,
Leeft gy in zugten en in pyn,
Want men heeft het ondervonden,
Hoe verscheide Meisjes zyn,
Daarom Minnaars laet u raeden,
| |
| |
Al het lopen is geen hopen,
Op 't laest word het berouwt,
Dan komt een ander die haer trouwt.
Maekt geen staet op Meisjes prate,
Want het helpt u in de ly,
Zy beloven u nooit daer by,
Het zyn ongetouwe dieren,
Die valsche Krengen kan meenig brenge,
Dat men raekt in ongeluk,
En zy leeven buiten druk.
Doet gy eens u hert gevoelen,
Dat gy zyt met min belaen,
Dan gaet maer u brand verkoelen,
By Meisjes die daer vast voorstaen,
Daer zyt gy niet aan verbonden,
Hebt gy u pligten doen verrigten,
Dan gaet gy u weg dog heen,
Maer houd u nooit by een maagd alleen.
|
|
Auteursrechtvrij