De Amsterdamsche kermis-vreugd

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

Een Nieuw Lied.

1.

Jonkmans hoord myn droeving klagen,
Wat ik plagen moet verdragen:
'k Heb het minne gaen beginne,
Al om 't geld en goed, met 'er spoed,
't Heb myn trouw gegeeven aen een saar,
Zy is maer vyf en zestig jaer,
't Ben jong en pront, maer heel doorwond,
Wy leeve nu als kat en hond, ongesond.

2.

Anders hoor ik heele dagen,
Niet als kuchten ende klagen,
Knorren, kyven, d'ouwe Wyven,
Ze zyn altijd vol verdriet, zo men ziet,
Als ik sluit dan hoor ik weer gebrom,
Ben ik vrolijk zy zit als stom,

[p. 10]

 

Als ik dans of spring, of dat ik zing,

 

Dan kyft zy als een duivelin, die zottin,

 

3.

 

Als wy eens zyn goede vrinden,

 

Dat ik ga met myn beminde,

 

Om te wand'len of te hand'len:

 

Van vreugde of Kermis voor gewis,

 

Ik en mag geen Ionkheid spreeken aen,

 

Of zy zou my wel met vuiste slaen,

 

Zo is 't weer gekyf op myn lyf,

 

Zo heb ik altijd tijdverdryf, met dat wyf.

 

4.

 

'k Meende dat zy haest zou Sterven,

 

Dat ik zou haer schyven erven,

 

Maer haer tronie die karanie,

 

Met haer berimpelde vel, is zo snel,

 

Dat ik vrees nog eerder dood te zyn,

 

Daerom moet ik tegen het Chagryn,

 

Kiese pot en kan als een braef Man,

 

En neeme 'er goed leeven van, nu en dan.

 

5.

 

Oorlof gy Ionkmans die wilt paren,

 

Wilt uw zinne wel vergaren,

 

Oude Vrouwen, wilt dit schouwen,

 

Want het is zelden goed, myne bloed,

 

Trouwd veel liever een jonge Meid,

 

Dat zult gy passeeren uwe tyd,

 

Met contentement, zonder elend,

 

Zo blyft gy een brave Vent en present.