Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 113]

Miliseus verheuging.

Toon: Kupido heeft sijn minne-schicht.

D Ie uyt een angstelijke noot,
Van hoogh geresen, waeter baren:
En nae dat beyde Schip, en Boot,
Aen morselen gestooten waren.

2 Noch op een Plank, of Rae, of Mast,
Lant aen het Strant en houd het leven;
Geen meerder vreugt, of blijtschap past,
Dan ik van liefd' werd' toe gedreven.

3 Vermidts ik weder-liefd' geniet,
Van die ik had door liefd' verkoren:
Vergode menschen neder siet,
En siet mijn Zege-vyeren gloren.

[p. 114]

 

4 Niet om de winst van stadt of lant,

 

Of om 't verkrijg' van goude mijnen,

 

Maer om een Nimph, die als Atlant

 

Veel Minnaers Ommer min siet quijnen.

 

 

 

5 Ha leven geester aen mijn Ziel,

 

(Ik sie u met ontslagen armen

 

Om my te heffen als ik kniel.)

 

Gy wilt u over my ontfarmen,

 

 

 

6 Wanneer ik bid, ja eer ik smeek,

 

Hoe sal ik dees weldaet vergelden?

 

Ik stort een plas (gelijk een beek)

 

Van tranen, om mijn vreugd te melden.

 

 

 

7 En Offer u, mijn, heel en al:

 

Gebied my naer u welbehagen.

 

Daer is geen swaerte, of ik sal

 

Om uwent wille swaerder dragen.

M. F. Besteben.