Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[Helaes nu isset heel verbruyt]

Stemme: Toe mijn de eerste lust began.

HElaes nu isset heel verbruyt,
Nu dat de Liefden uyt,
En onse Min gestuyt
Is, tusschen mijn, en Giertje:
Want doen sy met mijn laest-mael ging
Op een plaets, om een uytheems Biertje,
Beurde daer, beurde daer, aldaer
Een wonder ding.

2 't Is waer mijn Giertje is wel schoon,
Maer 'k acht se niet een boon
By 't Meysje dat de kroon
Spant, boven alle Vrouwen,
Dat daer sat in de Tuyn, en dronk;
Maer wat was 't 'k kon mijn nau onthouden

[p. 50]

 

Van 't gesicht, van 't gesicht, 't gesicht,

 

En 't soet gelonk.

 

 

 

3 Och docht ik (soetert) mocht ik eens

 

Met jou wat ongemeens;

 

Nou dat 's al even eens,

 

Ik salt er soo by laten.

 

'k Rees strak op, van mijn Giert 'er sy,

 

En ik ging toen wat by'er praten,

 

Maer ik sach ://: 't Verdoot de Pry;

 

 

 

4 Want siet terwijl ik besich was,

 

Nam d' ander heur Kabas,

 

En was geswind en ras,

 

Gesluyert, en gekapert,

 

En sloop deur als een hoender-dief,

 

Doe docht ik, ô by loo dat hapert;

 

Nee 'k verlaet ://: Soo niet mijn Lief.

 

 

 

5 Maer hoor hoe dat ik entlik voer,

 

Die eervergeeten hoer,

 

Die haddet aen haer Moer,

 

(Eer dat ik was gekomen)

 

 

[p. 51]

 

Al te mael op een prik vertelt;

 

Doe wierd ik wakker voor-genomen,

 

Als een dief ://: Voor ‘t Recht gestelt.

 

 

 

6 Toen sey die Ouwe-best, jou siel,

 

Ik wed ik jou verniel,

 

(Dat sweer ik by mijn ziel)

 

Het eerst dat jy jou voeten,

 

Hier eens we’er op de drumpel set,

 

Soo sel ik jou soo lustig groeten,

 

Met die stok ://: Jou dronken slet.

 

 

 

7 Wel seyd ik, Besje, dit is vreemt,

 

Dat jy ‘t soo qualik neemt,

 

Om dat ik wat geteemt

 

Heb, met dat soete diertjen:

 

Sou ik strakx daerom zijn verdacht,

 

Dat ik was soo lang van jou Giertje,

 

Wel mijn moer, wel mijn moer, mijn moer

 

Adieu, goenacht.

‘t Vissen en ‘t Voogelen, is malkander gelijk:

[p. 52]

 

Het Vogelen maekt arrem, en ‘t Vissen niet rijk:

 

Die dan gesont, ende burregerlik wil leven,

 

Moet sich niet t’ veel tot Vissen, of Voog’len begeven

Dat's oet

I. V.