Amsteldamse vrolikheyt
(1647)–Anoniem Amsteldamse vrolikheyt–
AuteursrechtvrijVervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen
[pagina 26]
| |
Stemme: Wat moet ik Tyter suchten, &c.
H Ebt gy dan rust gevonden,
Segt straff' en stuerse Maegt?
Als gy my hebt gesonden
In 't rijk daer 't nimmer daegt:
In 't rijk alwaer de zielen
En geesjes vol van druk,
Steets door malkander krielen,
Beweenen haer ongeluk,
In de donk're naere gehuchten,
Die steets weer galmen hare suchten,
En haer jammerlijk geluk.
2 Doch als mijn ziel is heenen
Daer s' eenmael wesen moet,
En gy dan sult meenen,
Door storten van mijn bloet,
| |
[pagina 27]
| |
Dat gy vry sult wesen
Als gy my hebt vermoort,
En buyten alle vreesen:
O neen! Beulinne hoort,
Ik sal Pluto, den God der Hellen,
Door mijn gebeden, soo lang quellen,
Tot ik hem endlik heb bekoort.
3 En als hy dan mijn smeken
Sal hebben toegestaen,
Soo sal ik langs de Beken
Der Hellen soeken gaen;
Of daer geen zieltjes spoken
Die om een selfde Min
Verdronken, of doorstoken
Zijn, door euvele sin:
Dees sal ik bidden om een bede,
Dat sy mijn leet toch helpen mede
Wreken, aen u, ô Moorderin!
4 Wy sullen dan opborlen
Wanneer gy legt en slaept,
| |
[pagina 28]
| |
In uw' Oor, en Lippen morlen,
Als gy na u aessem gaept,
En sullen voorts met Schink'len,
Te saem aen een gegort,
Soo ysselijke rink'len,
Tot dat gy wakker wort:
En als gy opent uwe blikken,
Sult gy soo schrikkelijk verschrikken,
Dat gy van angst we'er neder stort.
5 Doch als gy meent te vluchten
Voor 't ysselik gespook,
Soo sullen wy met suchten,
En met een bange rook,
Gestadig om u sweven,
Waer dat loopt of vliet:
Soo dat u 't soete leven
Sal schijnen maer verdriet:
En of gy my woud stellen te vreden
Door offerhande, of heyl'ge gebeden,
Al wat gy doet, het sal u helpen niet.
| |
[pagina 29]
| |
6 Want schoon, of het gebeurden
Dat u de dood verslond,
En u ten grave sleurden:
Soo sullen wy in 't rond,
Om uwe Tombe sweven,
Ia waeren, nacht, en dag;
En ik sal dan aen heven,
Een jammerlijk geklag:
Ook sullen mijn vergaerde stoeten,
Op Mensche beenderen, soo yslijk, toeten,
Dat gy verschrikken sult, heel onverwacht.
7 Wel aen dan, al te wreede,
En hels vervloekte Maegt,
Terwyl doch al mijn rede
V geensins en behaegt,
Maer laes! om al mijn woorden,
Wel schimpig staet en lacht,
En soekt mijn soo te moorden,
't Welk haest sal zijn volbracht:
Sie daer, ik ga mijn borst ontblooten,
| |
[pagina 30]
| |
En met dit stael mijn hert doorstoten:
Adieu Moordres! verwacht mijn dan te nacht.
UYT. |
|