Amsteldamsche minne-zuchjens
(1643)–Anoniem Amsteldamsche minne-zuchjens–
Auteursrechtvrijop verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt
[pagina 201]
| |
Toon: O Kersnacht!
IS 't wonder, dat gy my ziet draven,
Daer zo veel duyzent rijke gaven
Zijn van natuur, aen u verleend?
My dunkt daer is geen Vorst, op aerde,
Of achte zich, om uwe waerde,
Gelukkig, als hy waer vereend,
| |
[pagina 202]
| |
Met zulk een Puyk van alle puyken,
Ia liet zich wel als slaef gebruiken,
Als hy van u dien naam maar droeg.
Wie zou 't zich derven onderwinden?
Waar zoumen zoo verwaende vinden?
Geen is daer toe verwaend genoeg.
3 Indien men met de hand wou reijken
Van d' aerd aen 't hoogste top der eyken,
Dien wy in 't groeysaemst bosch oyt zien.
'k Zou 't zo vermetelijk niet achten,
Dan naer uw hooge gunst te trachten,
't En zy gy woud u zelf gebiên,
4 Om 't geen, dat laeg is, hoog te zetten,
En daer zo ernstig dan op letten,
Dat gy uw eygen waerd vergat.
| |
[pagina 203]
| |
Daer alle waerde is in begrepen.
Ik zou my buyten west wel schepen;
Door 't veel vergapen aan dien schat.
5 'k Verdwael in alle uw deftigheden.
Ik voelmer door, met liefd, bestreden,
En zie'er gants geen uytkomst in,
Helpt gy my niet, uyt mededogen:
Semiramis zelf wiert wel bewogen;
Zy was zoo groot een Koningin.
6 Ia wiert als een Godin geschildert,
En hadde vaak een ziel verwildert,
Die daeglicx om reysd' en rost';
Op hoop van wederlieft te winnen,
Wat zeg ik van die Koninginne?
Een tranen-zee hebt gy gekost,
| |
[pagina 204]
| |
7 Van minnaers die 'er noch om zuchten.
Was 's Gravenhaeg niet vol geruchten,
Wen gy de laestemael daer waert?
't Gansch Hof stond op om u te eeren;
En Leyden, dat het wilde keeren,
Zon du, te Post, een Man te Paerd,
8 Om u in hare vest te noden.
En daer by, duyzend andre boden
Der minne, bidden daeglicx mee;
Om' in de Maend' maer eene strale,
Uyt uw' vergode licht, te hale
Het is, 'k bekent, een loutre beê,
9 Alsmen uw waerde wil bespeuren,
Die d' allerstrafste zelf moet keuren
voor eenen onuytspreekbre schat.
| |
[pagina 205]
| |
Gy zyt vol alle glants en luyster.
Semiramis licht was by uw duyster,
Als of 't in duysternissen zat.
10 Dewylmen u, ô licht der lichten!
Door gene dienst, dan kan verplichten,
Als al te waert, ey! laet my toe,
Dat ik, in 't roemen van uw gaven,
Mijn quynend leven mag begraven,
En zo, niet u, maer my voldoe.
Mon heure viendra. |
|