Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 164]

[ROemdragende geesten in vierige min]

Stemme: Als boxvoetje, &c.

ROemdragende geesten in vierige min,
Te dragen
En klagen
Met hert ende sin,
Dat gy smaken moet
Het bitter voor soet,
En niet en verkrijgt haer wedermin.

2   Onnosele clagers hoe sydy soo blint

In 't vragen
En plagen
Van die gy bemint,
Dient gy haer om loon
En agt gy haer schoon
Soo hebdy gewis u dubbel versint.

3   Mint gy haer van herten en sweert gy niet vals,

Wat plagen
En clagen
Haelt gy op u hals,

[p. 165]

 

Te dwingen na loon

 

Van u overschoon,

 

Wiens soetheyt gy oordeelt te sijn vol gals

 

4   Bellinde mijn schoone schijnt somtijts wel straf

 

Doch hagen

 

Die vlagen

 

My tot in het graf,

 

Want al wat sy doet

 

Dat acht ick voor goet,

 

En hoop daer oock nimmer te wijcken af.

 

5   ô Waerdige sieltje wat schep ick al vreugt

 

Van binnen

 

In 't minnen,

 

Gebiet my in deugt

 

Te dienen Bellind

 

Want 'k heb u besind,

 

Soo lang als mijn breyn van minnen yets heugt.

 

6   Voogdesse van mijn wil ick dien niet om loon,

 

Maer 'k agte

 

En wachte,

[p. 166]

 

Op al u geboon,

 

Om die dan met vlijt,

 

't Spijt die het benijt

 

Op 't autaer te offeren der minne Goon.

 

7   Teert gy long en lever 'k seg met dat gy plaeg t,

 

Mijn lusten

 

Noch rusten

 

Soo 't u maer behaegt,

 

Met 't geen dat gy wilt,

 

Ben ick oock gestilt,

 

Want noyt heeft u dienaer sijn dienst beklaegt.

 

8   Soo ghy dees mijn liefde getrouwe min heet

 

Sal 't vlieden

 

Noyt 't geschieden,

 

Noch nimmermeer leet

 

Mijn trouwe min pleet

 

Noch nimmer u wet,

 

In mijn breyn comen sal in het vergeet,

I. A.