Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 150]

't Samen gesangh, tusschen Grietje, en Angenietje.

Stemme: ô Weeligh Amsterdam.

Angenietje

WEl Grietje, wel waer heen?
Heer! 't is soo lang eleen,
Dat ick jou lest sag.

Grietje.

Wel jeny Angeniet
Sat ick 't jouwent lestent niet
d' Hiele halve dagh.

Angeniet.

2 Heer ick ben soo verstoort.

Grietjen hebjet wel ehoort?
Onsse Trijn is de Bruyd.

Grietje.

Maer het set noch edaan,
Daer 'er soo is of eraan
Van die drencke snuyt.

[p. 151]

 

Angeniet.

 

Wat noot wast dronck hy maar;

 

Maer Tiet is byem swaar,

 

Soo hy selfs bekent;

 

In waar hy gaet te bier,

 

Daer is hy schuldig schier,

 

't Is armoe in 't end.

 

Griet.

 

4 Angenietje watje seght,

 

Eer ick nam sulcken knecht

 

Was ick liever doot,

 

Wat of te beduyen heeft

 

Dat de koe veel melck geeft

 

Als hy 't self om stoot.

 

Angeniet.

 

5 Ja ick keef op ongse Trijn

 

Soo draese quam by mijn

 

Totten avond toe:

 

Maer 't hantje is egaen,

 

In et moet soo blijven staen,

 

Wat 'k er oock toe doe.

 

Grietje.

 

6 Wel heer waer is heur sin?

 

In sietse dat met in

[p. 152]

 

Se is immers gien kijnt,

 

Angniet.

 

Ja Grietje seght dat vry,

 

Nou ick sie wel t is veur my

 

Al vergeefs epijnt.