Amsteldamsche minne-zuchjens
(1643)–Anoniem Amsteldamsche minne-zuchjens–
Auteursrechtvrijop verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt
[pagina 112]
| |
Stemme: Wanneer de Son het morgen roodt.
O Schoon verweende dageraet
In 't Oosten op geloken:
Ik sie u Goddelijck gelaet
Ten Hemel door gebroken:
Ik sie dat Phoebus neder daelt,
Op Bosch, op Boom op, Bergen straelt
En pronkt met sijn cieraden,
Op kruydt, en bladers van het Velt,
Nu haer Bellinde neder stelt,
En rust in Roose bladen.
3 Bellinde maekt een Roosen bedt
En leyt haer om te rusten,
| |
[pagina 113]
| |
Soo haest als sy haer neder set
Droomt sy van minne lusten,
Soo langh sy inder Roosen sliep,
Was 't Damon, Damon die sy riep
Door schaemt geciert met bloosen;
Ey! Damon, Damon koom by my,
En rust u aen mijn groene zy,
Hier, in een bedt van Roosen.
3 Ach! Damon! waerom komt ghy niet?
Wat doet u 't vryen schromen;
Waerom is 't dat ghy van my vliet,
En durft nauw by my komen?
Al hebt ghy, Herder! schat, nogh goedt,
U deughden, en u trouw gemoedt
Verlieven doen mijn zinnen;
Ey! koom! wilt my u minne bien
Ik sweer, u zal die gunst geschien
Dat ik u weer zal minnen.
J. K. |
|