Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 75]

[ACh voester ick moet weenen]

Stemme: Madame de Chevreuse.

ACh voester ick moet weenen,
om 't gheen my is verscheenen
ô stille hare

[p. 76]

nacht,
hoe hebt gy my bedroghen,
op beelde vor mijn oogen //
goude gonsjes in 't gedacht.

2   My docht een gulde regen

Quam op my neer geseghen,
Het viel al rooder Gout
Ick vingh met al mijn leeden,
Doch 't viel soo sterck beneden
Dat mijn Hartje wierdt benout.

3   Met schoot ick uyt mijn droomen,

Doe was my t' Gout benomen,

[p. 77]

 

Maer niet mijn bange Hardt

 

Dus sat ick noch te hijgen

 

En ken mijn Aem nau krijgen,

 

Soo is my mijn geest verwart.

Veerder.