Amsteldamsche minne-zuchjens
(1643)–Anoniem Amsteldamsche minne-zuchjens–
Auteursrechtvrijop verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt
[pagina 47]
| |
Stemme: Moe gebaat lag ick &c.
AUra lagh in soete rust
Met haar boesem ongeregen:
Cloris kreegh in 't kussen lust
En is by haar neergesegen:
Doch so haest hy was gelegen,
Riep sy Cloris, in haar droom,
Dit verstoute sijne lusten,
En mids hy haar Lipjens kusten,
Riep sy waackend' wellekoom.
2 Amira sat in het Riet,
Krullend haer vergulde Hayren:
Floridan had haer bespiet,
En quam kruypen door de blaren:
| |
[pagina 48]
| |
Doch, soo haest hy haar quam naren,
Viel sy, door de schrick, in Flaauwt.
Hy schoot toe en kust haar lippen,
Sy riep, eer, hy haer liet slippen,
Rust, ick ben niet meer verflaauwt.
3 Aglea sagh, in een Beeck,
't Bloosen van haer soete Kaken,
Dat haer wesen soo gheleeck
Als men 't jmmermeer kon maecken.
Sy begon haar borst t' onthaken,
Om haer schoonheyt meer te sien:
Midts quam Clorida van aghter,
En om helsde haer, veel saghter,
Als het jmmers kon geschien.
4 Hylas speelde op sijn fluyt,
Dat hy 't gantsche bos vermaackte
Met het lieffelijck geluyt,
Laura, die naer minne haeckte,
Metter spoet een Cransje maakte
| |
[pagina 49]
| |
En sy boodt het Hylas aan,
Als tot lof van 't aardigh Fluytje,
Hy ontfingh haer, als sijn Bruytje,
Doen was alle schroomt gedaan.
5 Rosemont en Galathèè
Saten aen een Beeck en songen,
Tytirus en Melibèè
Quamen t' samen aengespronghen,
En soo haest sy d' eene vongen,
Gaf haer d' ander oock gevaan.
d' Harders leyd' haar onder d' Elsen,
En met Kussen, en om helsen
Mosten sy haer straf ontfaan.
6 Caraleen klam op een Duyn,
(Om haar oge-lust te boeten)
Met sy was heel op de kruyn,
Quam Leander haer ontmoeten:
Die haer vriendelijck begroete
| |
[pagina 50]
| |
En om helsde haar terstont.
Sy om vat sijn fluxce leden,
Ensoo roldense beneden,
Daer sy lagen Mondt, aan mondt.
7 Aimea schreef in het Sandt
(d' Wijl haar Schaepjes met malkander
dWaalden aande dorrestrandt)
Aimea bemint Filander,
En Filander mint een ander.
Doch, mits sy haer staf op hief,
Quam Filander haar ontmoeten,
En schreef daatlijck voor haer voeten.
Agh! ick heb Aimea lief.
8 Philis sagh Cari lea
Nevens d' hoge Bergen dwalen,
En hy volgd haer saghjes na;
Mits soo hoord hy haar verhalen.
Agh! agh! Phillis komt doch dalen,
| |
[pagina 51]
| |
Troost u trouw verliefde Ziell;
Ick min u agh liefd my weder!
Mits daald Phillis by haar neder
Of hy uyt den Hemel viel.
9 Coridon die dreef sijn Vee,
Daer hy Silvia vont slapen,
Hy vervoeght sijn Schaepjes mee
Midden onder hare Schapen,
Om een oorsaeck op te rapen,
Die sijn minne konde spoen.
Hy ontweckte haar met kussen,
En sprack soetjes ondertusschen,
Doet gelijck uw' Schaapjes doen.
10 Cilestijn die Fillis niet
Wouw van liefd' oyt horen talen,
Wiert van Satyrs eens bespiet,
Die haar sochten 't achterhalen,
Sy doock (om hun te ontdwalen)
| |
[pagina 52]
| |
In het Riet, daar Fillis sliep;
Daar sy by hem is gekoomen,
Even soo hy, in sijn droome,
Om sijn Cilistynae riep.
11 AElidae die Paris Min,
Door haer stuurheyt, dede staken,
Sagh hem, by een Herderin,
't Soet van soete weerliefd' smaken,
Dies haar sinnen soo ontstaken,
Dat sy sughtend' viel ter neer,
En borst uyt, in dese woorden,
(Soo luyd dat het Paris hoorde)
Paris Paris mindt my weer.
12 Als Astréé en Roselijn,
En Garinthe, en Lucelle,
Rosidor, die schoon wil sijn,
Sochten, met sijn waan te quellen,
Quamen Satyrs haar versellen:
| |
[pagina 53]
| |
Doen riep elck sijn Keeltje schor.
Rosidor agh! wilt niet vlieden,
'k Sal u Eeuwge gunst aenbieden:
Helpt my schoone Rosidor.
C. D. Wittenoom. |
|