De Amsterdamsze gaare-keuken

Vryagie tusschen een Tamboer en een Jonge Dogter.

Op een aangenaame Wys.

'k Ben gezeten al in dat gras, Daer ik vond een brave tas: Het was een zoet venus Dier, Heel versmagt door't Minnevier, Ey ey ey ey ey ey: Het was een zoet Venus Dier Heel versmagt door 't Minnevier.

Wat vond ik al in dat veld, Een zo aengename beeld En zeer net en fraey van Leen, Het was of het een Engel scheen: Ey ey ey ey ey ey, En zeer net en fraey van Leen, Het was, enz.

Haer handjes wit als Was En haer tandjes als albast, Haer wangetjes rood als bloed, Dat myn zieltje treuren doed: Ey ey ey ey ey ey, Hare wangetjes rood als bloed, Dat, enz.

En haer Borjes Lely wit En haer oogjes als een git En haer lipjes als corael, Die verzieren 't altemael: Ey ey ey ey ey ey, en haer lipjes als

[p. 60]

 

corael, Die vercieren, enz.

 

 

 

Bid ik haer dan om een zoen En zy wil het nooit niet doen, En zy roept en zy weent met getier En zy zeid weg weg van hier: Ey ey ey ey ey ey En zy roept en zy weent met getier En zy, enz.

 

 

 

Dat myn Vader dat vernam. Dat ik 'er een Tamboer nam En myn Vader zou myn slaen En Moeder zou het nooit toestaen: Ey ey ey ey ey ey En myn Vader zou myn slaen En myn, enz.

 

 

 

Komen zy dan in de Kraem, Dan zo zyn zy vol van schaem En zy zugt en zy weent en zy schreid, En zy is haer Maegdom quijt: Ey ey ey ey ey ey En zy zugt en zy weent en zy schreid, En zy, enz.

 

 

 

Oorlof gy meisjes ziet, Eer gy raekt in 't verdriet: Hebt gy 'er een Lief bemind, So trouwt 'er al met gezwind: Ey ey ey ey ey ey: Hebt gy 'er een Lief bemind, So trouwt 'er al met gezwind.