't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen


[O Liefd' ick magh] Op de Stemme: La Volage. O Liefd' ick magh Met reen den eersten dagh. Vloecken, doen ick u aensagh, Want sint hebt ghy soo seer getrocken my In u zware slaverny; Dat geen uyr en gaet heen, Of Hondert-mael Met droeve tael Ick klagen moet van quael, Die ick om u ly alleen. En sonder loon Blijf ick o Maget schoon, Wat liefden dat ick u toon, Hoe-wel dat ick Bevaen met angst en schrick Heele nachten heb soo dick Deur-bracht,, met nare klacht, Wanneer na lust Ghy laeght gesust, In slaep ick ongerust Voor deur stont al de nacht. Dan O Juffrou Dees moeyten my en sou Niet aen-doen soo grooten rou, Als my is pijn Dat ick veracht moet zijn,
[pagina 80]
Dat ick dagelijcks verdwijn, Dat daer,, by een aer Met een goet hert Ontfangen wert, Ach 't schijnt dat ghy mijn tert In mijn ellende zwaer. Nu dan na dien Dat ick bemerck en sien Ghy voor mijn Liefden wilt vlien; Soo wil ick dan U niet meer spreecken an Mits 'k geen troost verwerven kan En gaen verr' hier van daen, Reysen met leet Tot ick vergeet U Liefden stuer en wreet, Daer ick niet kan raken aen. En soo 'k u Min Dan niet o wree Goddin Verwerpen kan uyt mijn sin Maer even seer U lieven en begeer, Soo sal ick niet komen weer Ter hant, in 't Vaderlant, O dat 'k mijn lest In vreemt gewest Verwacht en dood'de rest Van mijn gloeijende brant.