't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen

Amoreus t'samen-spraeck, tusschen Coridon en Silvia.

Stemme: Malle Symen.

Corid.

SILVIA, mijn Lief, mijn soete Enghel hoort,
Hoe vluchtje? ey staet toch, en luystert eens een woort.

Silvia.

Coridon wilt rusten, neemt door dese lusten.
Een die 't gesicht en klagen meer verhoort.

Corid.

Niemant ter Werelt ick minnen sal als uwe
O Harderinne weest niet al te schuw,
Ick geef u mijn Schaepjens.

Silvia.

O ghy loose Knaepjens
Schone woord'jens zijn 't waer ick voor grou:

Corid.

Ey Goddin! Silvia. 'k Acht geen Min.

Corid.

Wilt my niet versmaden.

Silvia.

Coridon. Corid. Lieve Son.

Silvia.

Wilt u doch beraden.

Corid.

Siet dees arme Harder aen.

Silvia.

Wilt in Min niet varder gaen.

Corid.

Laet u Ziel bewegen soet.

[p. 31]

 

Silvia.

 

'k Acht soo geen verkregen goet.

 

Corid.

 

Schoon ghy hebt reden.

 

Silvia.

 

Stil, weest te vreden:

 

'k Spreeck u wel, dan niet op sulcken voet.

 

Corid.

 

2. 't Wispeltuur'ge dartel blinde Kindt,

 

Maeckt my als rasend', woelend', en ontfind'.

 

Silvia.

 

Laet doch sulcke praten.

 

Corid.

 

Ach! ghy gaet my haten:

 

Van dit brandend' vier my eens ontbindt.

 

Silvia.

 

Of ick nu wou volbrengen metter vaert

 

Al 't geen ghy Harder, op my begeerend' waert,

 

Wat sou 't dan doch wesen?

 

Corid.

 

Waer mijn ziel genesen.

 

'k Wensch geen liever vreughd' hier opter aert.

 

Silvia.

 

Harder, stout.Corid. My vertrouwt.

 

Silvia.

 

U Lam'ren die dwalen.

 

Corid.

 

Silvia. Silvia. Niet te nae.

 

Corid.

 

Kon't mijn ziel af-malen.

 

Silvia.

 

Coridon wat sou 't dan zijn?

 

Corid.

 

'k Beelden af de druck en pijn.

 

Silvia.

 

Daer mee 't niet gewonnen waer.

 

Corid.

 

Wilt doch eenmael jonnen maer.

 

Silvia.

 

Wat soeckt ghy varder?

 

Corid.

 

Dat dees u Harder

 

Kussen mocht u lipkens voor en naer.

 

Silvia.

 

3. Geen vleyery van min, of geen gesoen,

 

En keunt ghy my, O Coridon! mee doen.

 

Corid.

 

Seght eens u genoegen.

 

Silvia.

 

Stillijck, wilt u voegen,

 

Ghy bint seer versot, en al te groen.

 

Corid.

 

Rusten? O neen, O Nimphje! jonge Maeght

 

Ghy zijt het wit, daer het gedacht na jaeght,

 

Silvia.

 

Wel, watte kuren.

 

Corid.

 

Dagen, jaren, uren,

 

Niemant my mijn ziel als ghy ontdraeght,

 

Silvia.

 

Ghy bevoert. Corid.Ghy vervoert.

 

Silvia.

 

Ghy stort dart'le tranen.

 

Corid.

 

Ghy ontmant. Silvia. Wijckt de brant.

 

Corid.

 

Neen, 'k koom u vermanen.

 

Silvia.

 

Wel hoe? Coridon ghy geckt.

 

Corid.

 

Mijn vermaningh alleen streckt.

 

Silvia.

 

Om te boeten u vermaeck.

 

Corid.

 

Neen, 't waer een veel soeter soeck.

 

Silvia.

 

Ey wilt doch swijgen.

 

Corid.

 

't Is om te verkrijgen

 

U hart gemoedt en min voor wisse Baeck.

 

P R I N C E.

 

Silvia.

 

Mijn Broeders weyden 't vee in 't ander lant,

 

Sy souden spreecken van mijn groote schant.

 

Corid.

 

Ey wilt doch niet sorgen.

 

Silvia.

 

Neen, wacht vry tot morgen:

 

Mijn hart geef ick u tot een onderpant.

 

Corid.

 

Komt laet ons treden by de water-stroom,

 

Gaen sitten en rusten al onder dese boom.

 

Silvia.

 

Den avont komt vallen.

[p. 32]

 

Corid.

 

Ick sal mijn Beesjens stalten,

 

Die nu loopen reddeloos ontoomt.

 

Silvia.

 

Siet de Ram. Corid. Siet het Lam.

 

Silvia.

 

Waerlijck het is wonder.

 

Corid.

 

Dat vee. Silvia. Hier ter stee.

 

Corid.

 

Wroeten 't bovenst' onder.

 

Silvia.

 

En de suygelingen daer.

 

Corid.

 

Drincken uyt de Beeckjens klaer.

 

Silvia.

 

Lesschen haer hoogen brant.

 

Corid.

 

By het heet en drooge sant.

 

Silvia.

 

Kom laet ons wand'len.

 

Corid.

 

Wy sullen voorts handl'en

 

Dat d' Harder d' Harderin doet onderstandt.