't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen

Gesangh.

Stem: Nu sigh ondanckbaer toont, &c.

SMorgens in't krieken al van den dage,
Alsser de Son sijn rijse quam doen:
Ginck hy sijn Schaepjens te Veldewaert jagen,
Om met bedoude graesjes te voen,
Hy dreefse soetjens aen een Water-kant,
Aldaer hy doen sijn Harderinne vant,
Die hem met eenen aengenaemheyt sagh,
Hy heeft haer geboden goeden dagh.
Hy seyde wel soetste Harderinne,
Waer wilt ghy doch soo vroegh nae toe,
Rust doch een weynigh mijn liefste Vriendinne;
Neen Harder sey sy, ick ben noch niet moe,
Den dag begint eerst, ik en rust noch niet,
En op het lest sy haer geseggen liet,
Daer vonden sy een bequamen stee,
Daer gingen sy neder sitten rusten,
Aen eenen klaren water-kant,
Daer hy sijn liefje wel duysentmael kusten,
Daer hy sijn soet vermaeck in vant,
Hy lag sijn hooft in sijn soete Liefs schoot,
En met sijn hantjes op haer borsjes bloot,
Daer lagen sy beyden tot aen den middag,
Tot dat men de Son in 't zuyden sagh.
Doen wou mijn Harderinnetje scheijen,

[p. 6]

 

En met haer Schaepkens heenen gaen,

 

Ick sey mijn soete Harderin wilt noch wat beyde,

 

Laet het vry op Philander staen:

 

Ick salse drijven nae u lust en wil,

 

Ick bidt u houdt u doch gerust en stil,

 

Ick salse drijven over Bergh en Dal,

 

Al daer het mijn Princes gelieven sal.

 

Ik seyde wel Harder wil gyse gaen drijven,

 

Drijftse vry na mijn Vaders Hof,

 

Ik sal hier so langen tijt wachtend' blijven,

 

En met soo nam hy oorelof,

 

En onderwijlen een goet afscheyt,

 

Heeft met een kusjen haer adieu geseyt;

 

Hy sey wel Liefste na de Sonne-schijn

 

Soo sal ick weer by u mijn Engel zijn.