Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit

Een schoon Amoureus Lied.

Op een aangenaame Voys.

LEstmael ging ik mijn zoetjes wat vermeyde,
Buyten in het bedoude gras,
Was om mijn zelver wat te vermeyde,
Denkt eens hoe dat ik daer van binne was,
Denkt eens hoe ik van binne; door t Minne,
was ontstelt, al in het velt,
Daer lag de moeder van de minne,
Soetjes ter aerde nedergevelt.

En ik begondere met haer te speele,

Met haer twee Borsjes zo wil als sneeuw,
En haer mondje begon te kwele:
Ik gaf haer ten eersten een kus of twee,
Haer oogjes die zy open sloeg,
En een lagje loeg,
De Iager is in het Bos gelopen,
Denkt eens hoe zoetjes dat hy daer joeg.

Het Meysje was 'er van sints te spelen,

Wy speelde t'zame in het bedoude gras,
Ik plukte een blommetje al van zijn steele,
Dat wel met haer vernoegen was,
Hier op zey zy liefje wil niet ruste,
voor jou luste zyn gedaen dan zulle wy gaen,
en hier op ik haer zo mindelijk kusten,
doen zijn wy same heen gegaen.

Doen ginge wy ons zoetjes wat vermeyde,

Wandele door het bedoude lof,
Het was om ons zelver wat te vermeyde,
Ik kreeg van het Meysje eer en lof,
Doen ginge wy zitte drinke,
doen ons wandele was gedaen, hoort mijn vermaen,
Daer men de bas en Fiool hoort klinken,
Doen zyn wy t'zame na huys gegaen.

Ik bragt het Meysje doen weer by haer Moeder,

die mijn bedankte voor grooter eer,
Ik sprak haer aen

[p. 77]

 

en dat met woorden zoetjes,

 

Of ik mogt kome nog wel reys weer,

 

Om met mijn lief te speele, daer zy mijn verlof toe gaf,

 

Ik bedankte haer af,

 

Doen heb ik mijn afscheyt genomen,

 

Ik blyf u dienaer, en ik ben u slaef.

 

Een maent of drie niet lang geleden,

 

dat meysje dat kreeg groote pijn,

 

zy kreeg ontroering door al haer leede,

 

Haer buykje dat wiert dik hoort mijn,

 

So dat haer moeder giste,

 

dat haer dogter met water is,

 

Maer het was mis,

 

Sy is na de Dokter gelope,

 

Om te besien haer dogters pis.

 

Og Vrouwtje zeyde hy Vrouwtje fiere,

 

Ik zal't jou zegge dat gy mijn vraegt,

 

en is geen watertje dat haar mankeerdt,

 

Het is een kindje dat ze draegt,

 

Dat haer zal openbaer,

 

Als haer tijd verscheenen is,

 

Pas op gewis,

 

Want sy een jonge Zoon zal baere,

 

Dat kan ik zien aen dese pis.

 

De Moeder is 'er na huys gelopen,

 

doen zy de waerheyd had verstaen,

 

Sy wouw haer dogter gaan het vel afstroopen,

 

de Vroemoer moest men haalen gaen,

 

die datelyk is gekomen,

 

by het mooije Meysje ras,

 

Kwalijk van pas,

 

een jonge Soon heeft zy ontfangen,

 

dat komt van 't wandelen in 't groene Gras.

 

Oorlof gy Maegdekens vaert wel te zamen,

 

Wilt liever t' wandelen laten staen,

 

en hout u stil fraey en bequaemen,

 

dan komt gy in geen droef getraen,

 

Gelyk dat mooje Meysje is gedaen,

 

die in 't wandelen had abuys blyft liever t'huys,

 

Sy moet aen de wieg nu zitte wiege,

 

Voorzeker is 't voor haer groot kruys.