Amoreuse liedekens
(na 1613)–Anoniem Amoreuse liedekens–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Orpheus droef van sinnen.
HEt Nachtegaelken kleyne
Verheught den Somer schoon
Met sijnen soeten sanck,
Int Wout by een Fonteyne
Daer heeft menigh Persoon
Geluystert nae 't gheklanck,
Den tijdt viel my niet lanck,
De wilde Dierkens spronghen
Al in dit groene dal,
Die Vogeltjens daer songhen
Lieflijck over al.
Int wout stont een Valeye
Verciert met [Bloem]kens reyn,
Schoon ende triumphant,
Daer gingh ick my vermeyen
Al in dat lustigh pleyn
Daer ick die liefste vant,
Ick sagh langhs eenen kant, Naer my een
Maget komen, In witte zy ghekleet
't Was een soo schoone bloeme
Als ick ter Werelt weet.
Doen sy my wert gheware
Seer vriendelijck sy loegh
Met haren rooden mont,
Daer quam int openbare
Wat liefde sy my droegh,
Doen ickse trouwe vont
Mijn herte wert ghesont
Door die reyn Maeght ghepresen,
Want als Helena schoon
Soo docht sy my te wesen
Onder des Hemels troon.
Wy ginghen deviseren
Houdende hant aen hant
Als amoreusen doen
Zeer vriendelijcken [spanceren],
| |
[pagina 30]
| |
't Scheen int beloofde lant,
Soo lustigh wast int groen
Die Mey was int saysoen
't Wasser vol duysent vreughden,
Dat door der minnen gloet
Ons herte seer verheughden,
Denckt wat de jeught al doet.
Sy songhen daer Musijcke
Al opter snaren spel, melodieus en soet,
Wy spraecken Rethorijcke
Lustigh sonder ghequel Met eenen blijden moet,
Het wasser al voor spoet
In de schoone waerande,
Wy maeckten eenen dans
Mijn Lief vlocht met haer handen
Van Roosen eenen Crans.
Daer ginghen wy ons rusten
Onder het groene rijs,
Al op dat selve pas,
In een prieel van lusten
Het scheen een Paradijs
't Welck vol playsantheyt was,
Verborghen in dat gras
Daer heeft een Slangh geseten
Die mijn Lief in haer voet
Doodelijck heeft ghebeten
't Welck ick betreuren moet.
't Fenijn heeft haer bevanghen
Sy sterf den bitteren doot
In alsoo korter stont,
Die daer met spel en sanghen
En Bloemkens in den schoot
Fraey was ende ghesont,
Och haren rooden mont
Die wert soo bleeck van verwen,
Al dees wellusticheyt
Heeft die Maeght moeten derven
Haer tot sterven bereyt.
Nu mach ick wel beklaghen
Mijnder gheboorten dach,
Met tranen menichfout,
Nu ick alleen moet draghen, Lijden sonder verdrach,
Hebbende dit aenschout
Hoe seer ick ben benout,
Nu moet ick in mijn leven
| |
[pagina 31]
| |
Met eerbaer herten koen
Haer doode wanghen geven
Wt liefden eenen soen.
O scheyden bitter scheyden
Hoe hert is u ghelagh
Soo ick ghevoel present,
Wy ginghen ons vermeyden
Noch heden desen dagh,
Nu leyt mijn Lief gheschent,
Och wat is 's menschen ent,
Men siet hem snel verdwijnen
Ghelijck den roock vergaen
Met droefheyt en vol pijnen
'tIs hier seer haest ghedaen.
Wat baet hier triumpheren
Wat baet solaes en vreught,
Die wy een kleynen tijdt
Wel lustigh hier hantieren
En nemen ons gheneught
Vleeschelijcke breet en wijt,
Die doot die volght subijt
Men kanse niet ontkomen
Met haren stralen sterck,
Wy worden wegh ghenomen
Ghelijck een glas dat breeckt.
Ghy amoreuse dieren
Spiegelt u hier aen wel,
Hoe dat dees Maget schoon
In een wout gingh playsieren
Met sangh en snaren-spel
Onder des Hemels throon,
Met haer dienaer ydoon,
Hy hiel haer wel in waerden
Met des werelts gheraes,
Nu leytse inder aerden
En is der Wormen aes.
Het solaes deser Werelt
En is doch anders niet
Dan als een bloem int velt, Hoe schoon hoe
rijck beperelt, Sy moeten sterven siet,
Wie weet sijn tijdt ghestelt,
Den mensche wort ghevelt,
Het leven moet daer uytten,
Nae dat elck heeft ghedaen
Segh ick in mijn besluyten
Sal sijnen loon ontfaen.
|
|