Amoreuse liedekens
(na 1613)–Anoniem Amoreuse liedekens–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Op de wijse: Schoon Lief wat gaet ghy brouwen.
GEneught heb ick ghepresen
'tWas al mijn tijdt verdrijf,
Waerom mach 't nu doch wesen
Dat ick soo niet en blijf,
Maer dat ick nu door vreese
Onconstigh van druck schrijf,
V liefde daer ic na spoore
Doot my gansch door sijn macht
En als het rijpe Coren
Verbrant door des Sons kracht,
So gae ick nu verlooren
Door u fierheyt onsacht,
Die my wel eer verblijden
Die moet ick nu vermijden,
Iae haer gantschelijck ontvlien,
Ghy gaet het my verbien
V schoonheyt doet ghy glijden
En in u liefde strijden,
Want in u alleen dat, 'tplach soo ick mien
Aen anderen te sien.
Och ginght ghy slechts aenveerden
Den boge in u hant, Diana sout ghy waerden
Maer droeght ghy 't hart dat brant
So waert ghy op der aerden
Venus selve playsant,
Nochtans gingen dese haer paren
Elck met sijn Lief besint
Die oock der Muse snaren
Waren heel onbekint,
Soo meught ghy oock voort varen
Vws gelijck men niet en vint.
Kloeck verstant en schoonheden,
Fraeyheyt en soete zeden,
Ionst, konst en practijck,
Daer toe van goede rijck
Heeft natuere noyt gheleden
Om hooghmoet te vertreden
In een Persoon ghelijck,
Van die sin neemt een wijck
Nae sulck en is geen kijck. Mijn lust niet te cieren
Want alles my mishaecht, gy gaet u van my kieren,
Daer 't herte jonste toe draeght,
Ick moet my droevigh tieren
| |
[pagina 24]
| |
Want jalousie my plaeght
Ghelijck Iupiter te degen
V schoonheyt mercken aen,
Om liefd' met u te pleghen
Wert hy terstont een zwaen, Of in een gulde regen.
Verkeerde hy hem seer saen,
O Goden der Godinnen
Wilt u doch besinnen,
Komt red' my uyt onspoet
Ick val u Lief te voet,
Wilt ghy gheen liefd' beginne
Lijt dat ick u beminne,
Want Talia die doot versachten mijn gemoet
Daer liefde vast in wroet.
Snachts gaet mijn druck versellen
Onrust die slaept verplet,
My dunckt ick gae u quellen
Om een kusjen al te met,
Ick kan 't niet al vertellen
Wat dat ick noch voren set,
Al zydy uyt den ooghen
Ghy zijt niet uyt mijn hart,
Lief gaet mijn vertooghen
Al zydy van soo vart
En doet my dan ghedooghen
Veel droefheyt ende veel smart,
Als ick u huys aenschouwe
Daer ick als minnaer trouwe
Lief voor mijn Medecijn
Dick kuste u aenschijn
En sie dat ick met rouwe
Van u o schoone Vrouwe
Verstooten ben met pijn,
Gheen bitterder fenijn
Mach my op aerden zijn.
Ghy preest Princes certeyn
Mijn Dichtens fraeye konst
Nu liefde niet wil lijen
Moet ick derven u jonst
Maer komt u by my vlijen
Ick derf de Muse gonst,
Wat u pleegh te behaghen
Hebt ghy ghenomen mee,
Droefheyt gaet my nu plaghen
Dies is de konst aen twee
Die konsten my verjaghen
| |
[pagina 25]
| |
Door mijn klagen en wee,
O Phebe wilt my leeren
V Liere weer omkeeren
Vernieut my inden sangh,
Op dat ick troost ontfangh,
O ghy Venus vol eeren
Wilt mijn lijfs schip ontmeeren
Stuert tot my haren gangh
Want mijn hert bangh
Heeft daer na verlangh.
|
|