Amoreuse liedekens

Een oudt Liedeken,
[De Winter is ons verganghen]

DE Winter is ons verganghen,
De Somer comt ons aen,
My staet so seer verlanghen
Hoe 't met de Liefste mach staen,
Ick heb een Boelken uyt zien gaen,
Rijck Godt waer blijft hy so langhe?
Dat ick gheenen troost en can onfasn.

Doen sprack dese suyver maeght,

Sal ick gheenen troost verwerven,
So sal ick alle dit langhe Iaer
Van druck moeten sterven.
Sterft mijn Lief, en dat waer my leyt,
Ick hebber noch gister avondt
Een Kransken van Roosen bereyt.

Een Kransken van Fiolen

Dat staeter de Meyskens wel,
Mocht ick met de Liefste gaen dolen,
Gaen spelen over dat veldt,
Och quamdy Liefken daer ick bin
Al quamdy ter eender uren
Ick sal u Liefken laten in.

Den Ruyter en was so domme niet,

Hy verstondt dier woordekens saen,
Hy quam ter eender uren,
Met haer Liefde was hy bevaen,
Al voor haer vensterken ginck hy staen,
Dat veynsterken wert gesloten,
En dat deurken wert opgedaen.

Doen zy in die Camer quamen,

Het gincker aen een swijgen:
Wat sullen wy twee Geliefkens nu
Van vreughden gaen bedrijven.
Twee Gebroeders hoorden dat woort,
Den eenen tot den anderen sprack
Wy willen den Ruyter slaen doot.

Dat meysken was so domme niet

[p. 136]

 

Sy hoorde de woordekens saen

 

Al door haer Camer-Veynster

 

Hiet zy den Ruyter uyt-gaen,

 

Och Ionck-vrou seyde zy Ionck-vrou fijn,

 

Waer hebdy den Ruyter ghelaten,

 

Wy willen hem schencken den Wijn.

 

Den Wijn die ghy hem schencken sout

 

Den dranck en waer hem niet goet,

 

Ick hebbe mijn Lief veel liever,

 

God behoede hem voor teghenspoet,

 

Laet my met mijn Lief bedrijven vreught,

 

Mijn Lieveken wil ick behouden,

 

Kiest een ander die u verheught.