Amoreuse liedekens

Een oudt Liedeken.
[Het voer een Maeghdelijn over Rhijn]

HEt voer een Maeghdelijn over Rhijn
't Savonts inde Manen-schijn
Met haer sneeu witte handen,
Den Winter tot haerder schanden.

Met een quem daer een Ridder gereden

Hy groete die Maeght tot dier steden,
Hy seyde God groet u reyne,
Waerom staet ghy alleyne.

Om dat ick hier alleyne stae

Dat doet dat ick geenen Boel en heb,
Die ick met herten meyne,
Daerom stae ick hier alleyne.

Och maeghdelijn woudy met my gaen,

Ick soude u leyden daer Rooskens staen,
Soo verre aen geen groen heyden,
Daer Schapen en Lammeren weyden.

Krijgsman ghy zijt my te hoogh geboren,

Ick ontsie soo seer mijns vaders toorn,
Ick wilt mijn moeder vragen,
Of ick't metten Lantsknecht mach wagen.

Och moeder seyde sy moeder mijn,

Nu weckter my inden manen-schijn,
Laet my de Lammerkens weyden
Soo verre aen geen groen heyden.

Och dochter ghy zijter noch veel te kleyn

Ghy slaepter noch wel een Iaer alleyn,
Tso heyme sult ghy blijven,
En spinnen de groene zijde.

Dat ick tso heyme blijven moet,

Dat doet mijn herteken groot wederspoet,
Die Lants-knecht mach my weerden,
Desgelijcx en was noyt opter eerden.

De Moeder sloot haer deure toe,

[p. 63]

 

Dat maeghdeken spranck ter venster uyt,

 

Sy wilde den Lants-knecht haven,

 

Haer leven woude sy met hem wagen.

 

Die dit Liedeken eerstwerf sanck,

 

Een vroom Lants-knecht is hy bekant,

 

Hy hevet wel ghesongen,

 

Van de alderliefste is hy gedrongen.