Alvoorder. Jaargang 1

[p. 97]

[Nummer 3]

Van de liefde.

I

Door de heele wijde lucht
gaat er een zucht,
een schuchter beven
brengt nieuwe leven.

Door de troostlooze straten
gaat een fluisterend praten.
een trillend geluid,
en zon breekt uit.

Zoo in mijn droeve oogen
komt liefde gevlogen,
daar je oogen genegen,
komen mij tegen.

[p. 98]

II

Kindje, waar is je lied?,
in de breede straten
is zonlicht gelaten
maar jouw hoor ik niet!

Kindje, waar is je lied?,
door de lentige boomen
een geluid is gekomen
maar jouw hoor ik niet!

Zijn je twee oogen
in zich-zelve getogen,
kan je niet lachen en kweelen
en buiten gaan spelen?

[p. 99]

III

In het licht van den dag
staat je ziel te pralen,
als wil ze verhalen
wat lieflijks ze zag.

Ze is een toover-wezen,
een kleine fee,
mij hoeft ze niet te vreezen,
ik buig gedwee.

Ik zal voor haar bidden
in lichte nacht,
als maan in 't midden
der sterren wacht.

Ik zal voor haar waken
in 't duistere leven
als menschhanden raken
haar teeder beven.