Gevonden voorwerp
Statiegeld of het nut van buitenschools leren
Yolande Hömann
Taalschool Horizon College - Hoorn
Toen ik zaterdag een volle tas met boodschappen van de supermarkt naar huis sleepte, kwam ik Farid tegen. Hij zit zeker al een jaar bij ons op school en hij kent mij goed van gezicht. Hij is bijzonder vriendelijk, groet altijd en maakt geen verlegen indruk. Ook afgelopen zaterdag groette hij me vriendelijk zoals altijd. Hij was samen met zijn vrouw. Ieder van hen droeg twee overvolle tassen.
Omdat een kleine buitenschoolse taaloefening nooit weg is en mijn docentenhart me altijd parten speelt, knoopte ik een praatje met hen aan.
‘Zo, al klaar met de boodschappen?’
‘Nee, wij hebben glas.’
‘Dan heb je veel gedronken, want zitten die tassen helemaal vol flessen?’
‘Ja, wij hebben glas van één jaar. Nederlanders gooien glas in bakken, maar onze buurman zegt: glas moet naar de winkel. De leraar op school zegt: glas moet naar de bakken. Wij hebben nu heel veel glas. Maar waar moeten wij dat brengen? Ik weet het niet. Maar gelukkig, u komt hier, mevrouw Yolande. Waar moet ik glas brengen?’
statiegeld?
Toen heb ik voor mezelf besloten dat we eens een oefeningetje over statiegeld en glasbak moeten inlassen in het inburgeringsprogramma. Hoe zouden Farid en zijn vrouw het probleem opgelost hebben als ze mij niet tegengekomen waren? De maat was kennelijk vol, of beter, de kast met lege flessen en potjes was kennelijk vol en ze hadden besloten te doen wat goede inburgeraars moeten doen: glas niet in de vuilniszak doen.
Maar waar dan?
Auteursrechtelijk beschermd