Conclusie
De resultaten uit het onderzoek in relatie tot nietgealfabetiseerde asielzoekerskinderen uit centra van 12-18 jaar in de eerste opvang voortgezet onderwijs stemmen niet vrolijk. Ook de docenten zelf zagen in dat deze leerlingen onvoldoende werden bediend, maar zagen binnen hun eigen situatie geen kans tot een essentiële verbetering.
Dit heeft ertoe geleid dat in het plan van aanpak tot optimalisering van het eersteopvangonderwijs NT2 een hoge prioriteit is toebedeeld aan de positieverbetering van de analfabete leerlingen. Hierin worden 3 speerpunten genoemd die snelle actie vragen en die ook onder de aandacht van het ministerie worden gebracht.
In scholen/gemeenten waar in de eerste opvang voortgezet onderwijs niet aan deze basisvoorwaarden kan worden voldaan omdat er te weinig leerlingen zijn, zou serieus overwogen moeten worden om voor de fase van alfabetisering samenwerking te zoeken vanuit het voortgezet onderwijs met de bve-sector waar de gewenste deskundigheid mogelijk wel voorhanden is.