A la Zoutmans victorie, bevogten door de Hollanders op de Engelsche. Voorgevallen op de Doggersbank, in de Noordzee, den 5. Augustus 1781
(1782)–Anoniem A la Zoutmans victorie–
AuteursrechtvrijZingende de blyde overwinning. als meede de nieuwste liederen die hedendaags gezongen werden, en in geen andere liedeboeken te vinden zyn
Stem: Als ‘t begint.Ach ach myn schoon Godin,
Ik zugt zoo meenig werven,
Ik roep uit puure min
Ach laat myn troost verwerven,
Maar of ik ween of zugt,
Sy neemt van my de vlugt,
Sy laat my in de nood
Tot dat ik sterf de dood.
| |
[pagina 82]
| |
Myn klagt is al om niet
Sy is my gaan ontlopen,
Sy lagt met myn verdriet
Hier is geen troost te hopen.
Vaart wel dan wreede Maagd,
Die een ander behaagd,
Om dat gy my verlaat
Ik word als disperaad.
Komt Leeuwe vreed van aard
Wilt nu myn lyf doorkerven,
Komt Tygers onbedaart
Ik wil het leven derven,
Of met myn eigen zweerd
Doorsteken myn jonkhert,
Op dat myn edel bloed
Beschryft myn liefde goed.
Adju myn Schaapjes al,
Die ik zoo lief geleiden.
Door Bergen Bos en Dal
En meenig schoon Vallyden,
Ziet u het blanke Staal
Adju dan altemaal,
Adju schoon Herderin
Ik sterve door de min.
ô Dood ô vrede dood,
Piramus leid verslonde
Syn Lief uit liefde groot,
Die heeft hem nog gevonde,
Sy dagt in haar verstand
Dat hy lag op zyn hand,
In eenen zoeten droom
By dees klaar waterstroom.
O Hemel wat een vreugd
| |
[pagina 83]
| |
Ik heb myn Lief gevonden,
Daar ik myn jonge jeugd
In echt heb aan verbonden,
Piramus mynen vriend
Die myn zo teer bemind,
Hy is vermoeid van ‘t gaan
In deeze wyde baan.
Hy rust wat op zyn hand
In ‘t midden van zyn schaapen,
Aan deezen groenen kand
Hy zoekt wat vreugd te rapen,
Slaapt myn Herder zoet
En uwe rust voldoet,
Ik zal hier zoetjes staan
Uw Schaapkens gade slaan.
Myn Schaapjes al te saam
Wilt nu in vreugt herleven,
Piramus zynen naam
Staat in myn hert geschreven,
My dunkt den Echo singt
Of myn de heide dwingt,
Ik kan niet langer staan
Ik wil hem spreken aan.
Ontwaakt schoon lief ontwaakt
Wilt uit u slaap oprysen,
Myn hert dat word geraakt
Vol druk en swaar gepeizen,
ô Beeke rood van bloed
Ach mynen Herder soet,
Daar leid hy met zyn zwerd
Doorstooken zyn jonkhert.
Ach Hemel troost my nu,
Myn hoop is weg gedreven,
| |
[pagina 84]
| |
Piramus kost ik u
Nog eens het leven geven,
Ik zou u trouw bystaan
En nooit van u weg gaan,
Wy waaren haast gepaard,
In echte min vergaard.
Maar het is al te laat
Om niet zyn al myn zugten,
ô Jeugdig groen cieraad
Wat sien ik schoonen vrugten,
Ik sie de Bloempjes staan
Met roode knopjes aan,
Roodverwig is het lis
Met Bloes van Piramis.
Ik wil zyn dood alhier
Nu met myn gaan wreeken,
En met zyn rood Rapier
Soo wil ik myn doorsteeken,
Adju myn schapkens zoet,
Dat uw een ander voet,
Ik scheid, van ‘t leven af
Begraaft ons in een graf.
Daar leid de schoonen Thisbé
En Piramis met namen;
Jonkmans en Dogters mee
Neemt hier exempel zaame,
Steld nooit de zoete min
Soo vast in uwe zin,
Sy helpt ‘er veelen in den nood
Ja tot de bleeke dood.
|
|