Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een Liedeken, Op de voys: Het wasser een nacht so genuechlicken nacht

V Liefde quelt mijn totter doot
O eedele schoon Goddinne,
Verlicht wt ionsten v dienaers lijden groot,
Eer dat ick gheheel ontsinne
En vergae al door v minne.

Eer ick v oyt met ooghen aensach
En naer van v hoorde spreecken
So heeft lief Venus al op den seluen dach
Met mijn v liefde ontsteecken,
Ist niet Liefken een groot teecken.

Hoe cont ghy Lief die om v gaet
Zijn vleys ende bloet verteeren,
V troost onthouden enichsins vroech ofte laet
En v oochskens van hem keeren,
Die op eer v ghaet begheren.

V eerbaer wesen schijnt Liefken niet
Te zijn straf van natueren
Maer goedertieren hier om mijn verdriet,
Wilt tot blusschen mijn trueren
Of die doot sal ick besueren.

Reyn suyuere Princesse goet
Mocht ick eens so gheluckich wesen
V te vercrijgen so sou al mijn ghemoet
Van veel droefheyts zijn ghenesen,
Dus ontfermt mijn door desen.