Ad Interim. Jaargang 6

[p. 284]

Angèle Degroux

Wie ben ik, hier ontwakende als een die sterven gaat....

Een bange droom bezat mij - ik vergat
hem wien mijn ziel behoorde, en betrad
een effen weg naar huis en hof en kind
en luwte, maar wat murmelde de wind
- zo teêr, zo wreed, zo zoet, zo boos -
wat steeg omhoog in geur van roos
of anjelier, en wat verstak
zich listig in een lied dat brak
uit late vogelkelen....
‘o liefste, vlucht niet langer nu,
gij leeft in mij, ik leef in u,
nooit kon een wil het hart bevelen....’

Hoe ben ik, hier ontwakende als een die sterven gaat,
een roekeloze, die haar toegewijden derven laat....
Maar 'k moet u, liefde, drinken nu met diepe teugen:
ik kan niet sterven in een leugen.