Ad Interim. Jaargang 6

[p. 259]

Seringen en rozen
Louis Aragon (1897-)

O maanden vol van bloei en van métamorfozen
De Meimaand wolkenloos en Juni vol van dood
En nooit vergeet ik meer de seringen en de rozen
Noch hen die lente borg in plooien van haar schoot

En nooit vergeet ik meer hoe wij onszelf bedrogen
Het gedaver de kreten van 't volk en de zon
De wagens met de dank der Belgen overtogen
Trillend de warmte op de wegen bijengegons
't Onvoorzichtig hoera dat de haat zelfs versmoorde
Het bloed dat karmijn de omarming voorzingt
En zij al die gaan sterven straks in hun tanktoren
Door een opgezweept volk met seringen omringd

En nooit vergeet ik meer de Franse rozengaarden
Gelijk missalen uit een tijd die is vergaan
Noch 't geheim van de stilte als de nacht mij bezwaarde
De rozen die vertrapt langs de straatwegen staan
De bloemen blind ontkend door in paniek gedrongen
Soldaten langstrekkend op vleugels van hun vrees
Door de dolle fietsen door de ironische kanonnen
Door 't weinig povere dat hun die vluchtten bleef

Maar ik weet niet waarom van mijn herinneringen
Steeds de kringloop op een eender punt ophoudt
In Sainte Marthe Een generaal Donkere schemeringen
Een Normandische villa aan de rand van het woud
Alles stil De vijand gaat in schaduw zich verpozen
Dees avond kwam 't bericht dat Parijs zich overgaf
En nooit vergeet ik meer de seringen en de rozen
En de twee vrienden die liggen in het graf

[p. 260]

 

Vlaandren's seringenpaars bouquet der eerste dagen

 

Verzacht de schaduw die de dood lei op 't gelaat

 

En gij teder bouquet der laatste nederlagen

 

Anjou's rode rozen van verre kleur van haat

 

 

 

Gerrit Kouwenaar