Ad Interim. Jaargang 6

[p. 222]

Mijn twee dochters
Victor Hugo

In deze scheemring waar het licht in gaat verandren,
Gelijk een zwaan de een, gelijk een duif de andre,
Zo onbekommerd beide en zo schoon en goed,
De zuster en het zusje, o zie hen daar, hoe zoet
Gezeten aan de ingang van de tuin waar hun
Een anjelierentuil op stengels lang en dun
In marmren vaas die door een windzucht beeft,
Toewuift en onbeweeglijk hen aanziende leeft
En siddert in de schemer en schijnt aan de rand
Der vaas een vlindervlucht die daar de extase bant.

Anthonie Donker