Ad Interim. Jaargang 6

[p. 79]

Renunciatie

VROUW - NOG: droom en dans zwellen nog éenmaal aan:
in uw ademnood viert zich de nood der volken;
onder gele maan tegen het scherm der wolken
zie ik uw vermoeidheid naar den einder gaan.

Op den horizon geklommen staat ge in de
zwenkende passaat der sferen: droom en dans;
en nu valt ge op uzelf terug: een lans
grijpt ge uit de lucht en buigt die aan de winden.

O dit slanke wapen van uw weerbaarheid,
van dit knapelijk verandren en beminnen;
nieuw geschouderd glijdt ge dezen tijd weer binnen,
vuurslag in de wijde droefheid die u beidt.

Tweegeslachtelijk doorademt gij zijn stroming
en de kernen uitgestoten door uw pijn
volgen langs een sidderende levenslijn
uw besluitlozen wil en lichaamswoning.

Droom en dans: nu keren in den aardsen schoot
al de volken tussen droom en dans geboren,
moegesidderd en aan uw geheim verloren:
VROUW-NIET-MEER, maar onbezwangerd ochtendrood.