Ad Interim. Jaargang 6

[p. 1]

[Ad Interim, 1949, nummer 1]

Regionen
H.W.J.M. Keuls

Nacht is stiller dan gij wist,
O verlatene der droomen:
Wie dit zwijgen heeft gemist
Vindt hier nimmer onderkomen.

Wijl uw lichaam werd gekust,
In omhelzingen besloten,
Zijt gij heimlijk, onbewust
Uit de hemelen verstooten.

En gij ziet geen wegen meer,
Alle teeknen zijn verdwenen,
Slechts een uitgeput weleer
Weeft zijn schemer om u henen

Wank'lend tusschen lust en pijn,
zinkend en weer opgerezen,
Onderworpen aan den schijn,
Van ontroering niet genezen,

Zoekt gij een verloren land,
Waar onsterf'lijke beminden
Spelend langs den bloesemrand
Van den dood elkander vinden.

Nacht is stiller dan gij wist,
Tegen 't grenzenlooze waken
Hult gij u in eigen mist,
En ik kan u niet genaken;

[p. 2]

 

Want het licht is mijn gebied

 

Tot de verste duizelingen,

 

En mijn hart verdraagt het niet

 

In het duister door te dringen.

 

 

 

Eenmaal was ik u nabij

 

Alle hartsgeheimen wetend,

 

Thans doolt gij beneden mij

 

Hulploos aan de stof geketend.

 

 

 

En ik kan niet als voorheen

 

Met mijn lippen u bevrijden,

 

Want ik ben niet die ik scheen,

 

Toen ik liefde en dorst moest lijden.

 

 

 

Dag en nacht zijn één van wil,

 

O verlatene der droomen:

 

Waar ik adem wordt het stil

 

En kunt gij niet komen.