Ad Interim. Jaargang 5

[p. 285]

Wystan Hugh Auden
Song 35

Onder de afgelegen bomen,
minnaar, treur niet meer:
daden na gedachten komen
snel en zinloos weer.
Als ge alleen, bedroefd blijft kwijnen
komt de kou;
sta op en vouw
de kaart toe van uw pijnen.

Klokken zingen over weiden
uit een toren grijs
dat de liefde niets meer bij de
nacht aan schatten eist.
Al wat leeft dat kan beminnen:
waarom toch
die wanhoop nog?
Tref en gij zult winnen.

Ganzen, boven u op reis al,
weten waar zij gaan;
beken, onder 't dunne ijsvlak,
zoeken de oceaan.
Uw verdriet is zonder reden;
snel dan, kom,
niet langer stom,
naar uw laatste vrede.

Michel van der Plas