Ad Interim. Jaargang 4

[p. 354]

De minnares

Tot in mijn vingertoppen weet mijn bloed van u.
Gij reist langs alle banen van den stroom
Die het leven in mij onderhoudt en nu
Eens heftig vaart ge er, dan weer loom.

Wanneer ik eenzaam ben en om u zucht,
Toovert mijn liefde uw beeld zoo menigvoud
In donkeren hartsgrond of op lichte lucht
Dat ik mij door uw bijzijn voel ombouwd.

Maar als ik diep vermoeid u niet meer vind
En neergedoken in mijn eigen hof,
Hunker als een verweesd, ontroostbaar kind...

Dan hoor ik u in het stroomen van mijn bloed,
Daar leeft ge diep en droomend in de stof
Die mij tot mensch maakt en ge leeft er goed.

Jo de Wit