Ad Interim. Jaargang 4

[p. 322]

Die stem

De stem, die achter alles zong
Heeft altijd door geklonken;
Hoe verder ik in 't leven kwam
Hoe sterker ik die stem vernam,
Hoe meer mij is ontzonken.

Nu ben ik met die stemme alleen;
Niets dat mij meer komt storen.
Al wat zoo sterk, zoo teeder leek:
De rots, de zee, de kleine beek
Werd in die stem herboren.

'k Weet niet wanneer zij kwam in mij,
Niet hoe zij is geheeten!
Wellicht de wilde wielewaal
Bij dag; bij nacht de nachtegaal
In donker bosch gezeten,

Om beurten zingend, en gezind
Om iets aan mij te geven,
Dat hooger is dan macht en pracht -
Dan zomerdag, dan zomernacht -
Den Droom om in te leven!

Frans Bastiaanse

9 Aug. '46