Ad Interim. Jaargang 4

[p. 180]

Droom

Soms droom ik, dat zij is teruggekeerd,
dat wij weer samen door de straten lopen.
Een kleine tocht, dan gaat de hemel open:
het is nog steeds de zee, die ons regeert.

Wij dalen af, de wind omstoeit haar slapen,
haar haren worden levend, in haar oog
weerspiegelt zich de hemel, blauw en hoog.
Dan denk ik: is zij werkelijk herschapen?

‘Ja, ik blijf altijd bij je,’ spreekt zij zacht.
Een diepe vreugd begint in mij te branden,
maar als ik haar wil tasten met mijn handen,
vervaagt haar wezen en het is weer nacht.

M. Mok